Fatma Hatun Esen Şiirleri - Şair Fatma H ...

Ağarırken tanyeri
Kopuyor
Beyaz saten gömleğimin
İliklerinden uzak sedef düğmeleri
İşte o an
Vuruyor hasret çırılçıplak

Hasret yokuşlarında sınandığım
Her düzlükte
Kaldırıp başımı göğe
Arıttım suyu güneşle
Zifir bir gecede parladı yıldızlar
Açık pencereden

Asılı duruyorsa yüzünde
Yüz karası bir damla yaş
Ağlıyorsa bir çocuk
Sessizce
Oturupsokak kenarında
İzliyorsa

Tüm aysız gecelere inat
Kılıcı keskin umudumun
Asiydim yılgınlığa

Kim bilir kaç sabah
Çıkarıp üzerimden

Sen şimdi belki
Karanlığındasın
Kayboldun zifirinde
Gözleri rastık bir kadının

Ya da kim bilir

Ömür ikindisinde
Ararken
Kırk kırık yanım
Kırk kayıp yanını
Karşımda sen

Cam kavanozdan emiyor acısını
Tuzlanmış kara üzüm yapraklarım
Güneşin gülen yüzüne emanet heveslerle
Direniyor mart yazgım

Köküme bıçak saplı canla

Sabah çisesi diriltse çimenleri
Bizim olur mu bahçeler

Birleşse bulutlar
İkindi yağmurlarını öper mi sağanaklar

Boşluktayım
Zifir zamanlar
Gökyüzü yasaklı uçurtma
İp kopuk

Gözyaşımla doluyor

Gece inerken su şehrine
Ansızın geliyor
Işığın dudaklarında ağaran karanlık

Nereden biliyorsun
Aklım almıyor