Faruk Yaşa Şiirleri - Şair Faruk Yaşa

Şimdi bana uyu artık diyorsun bir tanem
Senle olan duygularım var benim
Sensiz olan bir bedenim
Nasıl uyurum sensiz, bak her gece ıslaktır yastığım
Bir sen varsın içimde ebede kalan hem gecem hem gündüzümsün

Gördüm birçok yer, gezdim diyâr diyâr.
Görmedim sen gibi şiirlere konu olmuş yâr!
Masmavi bir göğün altında gezdim seni
Ayaklarıma kara sular inene kadar.
Hemen kıskanma sevgilim şehirler batar
Seni seviyorum yârim gökkubbenin yeryüzünü kuşattığı kadar.

Bir kere yaralandı mı insan
Ne yaparsan yap geçmez içindeki nisyan
Sen anlat ben dinleyeyim
İsyanıma kulak ver yeter.

Tartışılmaz bir aşkın yükü var gönlümde
Ellerini arar dururum şu çöl iklimimde
Yollarda geçiyor farkında mısın seni görmelerim
Al beni cennetine bilirsin nasıl da seni özledim
...
Ortasındayım ömür denilen bu yolculuğunun

Kaç dizeyi mutlulukla yazdın şiir diye sorma bana;
Hangi şiir dökülmüş ki acısız, kalemden kağıda.
Mutlu şairin şiiri olur mu dokunan, duygulara.
Cehenneme girip çıkmayana şâir derler mi ki bu dünyada.

Hoştur sevdalığım,
Aşktır şiirlerim.
Hem iç çeker hem iç çektirir sözlerim.
Sabırla,
Hasretle,
Aşkla,

Kime söylesem derdimi
Anlamaz ki kimse senden başka
Beni bilen de sensin
Bir tanem
Anlayan da.
Keyfi,

Bilmiyorum bu gece seni daha çok yazıyorum
dün geceden,
ondan önceki geceden,
daha önceki geceden daha fazla.
Çekimine girdim kopamıyorum senden.
Yanıyorum aşkla, heyecanla.

“Kısmet” dediğin günden beri
İftarımı bekliyorum bir oruçlu gibi.
Gökyüzündeki uçan kuşlardan alıyorum haberini;
Yanımda olsaydın şu an anlardın neler çektiğimi.
Seni gördüğüm günden beri
Şiirlerimin ilhamı oldun kimse yazamaz seni ben gibi.

Eşsiz guruplarda yalnızlık mı kaderim ya Rab!
Açılsın ardına kadar âlicenab ol bab
Doğsun lacivert geceme gündüz eylesin gecemi âfitâb
Şemine pervâne olmuşum, düştüm bîtâb.

Kızıl guruplardan şeb-i laciverde kanat çırparken yalnızlığım