O narin ellerinle süt içiren sen değil miydin anne
Neden şimdi yoksun
Neden ben süt içmiyorum
Yemek dahi yemiyorum
Bir tek seni yanımda istedim
Kim olursa olsun niye şimdi sensizim
Ben seni doludizgin sevdim
Kalbimdeki şımarık çocuğun kıpırdaması gibi
Doludizgin sevdim seni
Bir sükûnetin gölgesinde dokundum
İmgesel düşüncelerde öptüm dudaklarını
Benim toprağımın insanı merttir
Hiç namert olmamış, zalime boyun eğmemiş
Namerte göz yummaştır
Benim toprağımın insanı değişmemiş özünde kalmıştır
Yıkılmamış bir özü varken
Özündekine göz dikenlerin esaretine girmemiştir.
İki ağaç düşün birleşik
Biri annen
Biri baban
Dalları sen ve kardeşlerin
Ağaçların biri kesik
Şimdi bi daha düşün
Ne yapmalı
Gitmeli mi
Kalmalı mı
Kalsak giden yanımız git diye kızıyor
Gitsek kalan yanımız niye kalmıyorsun diye sitem ediyor
Ne yapmalı
Bahar gelir mi diye sorma bana
Gelir elbet
Sonbahar müjdeler yaprakları dökerken
Dertler dermanını bulur
Sevdalılar kavuşur sevdiğine
zor geliyor ayrılığa alışmak
zor geliyor insana
Bir bitiş ile açılıyor yalnızlık
Ve bir ömür gibi gelen o satler
Bitmek bilmedikçe zor geliyor
Anılar canlanıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!