Çok yakındı sevdiklerim
Bir ayrılık alıp götürdü uzaklara
Sevmek bu kadar mı kısa
Yalnızlık bu kadar mı acı
Ölüm bile tek yönlü
Neden hayat bu kadar ikiyüzlü
Ben yığınla umutlarımı sildim bu diyarda
Gözyaşlarım dile döndürdi sözlerini
Hayaller söndü
Gerçekler konuştu
Ben sizin o sevmediğiniz karanlığı sevdim
Bana benzerdi kendisi
Ben gitmelere âşık olmuşum
Hep gidende bir şey bıraktım kendimden hatıra
Ne yalan vardı nede aldatma
Ben severdim birilerini
Ama acı çekmeyi de severdim
Her seferinde kor gibi yandı yüreğim
Saat on iki
Ve ben yalnızım
İmkânsızlık yüzüme vuruyor
Zaman geçmiyor
Sabah olmasını istiyorum
Dakikalar susuyor
Derinlerime giriyorsun
Benim bilmediğim bir zamanda
Kaybetmek korkusunu ilk sende tattım
Sen yokken her şey boştu
Keşke uzağımda değil yakın bir geçmişimde olsaydın
Bilmiyorsun kalbimi sana bıraktığımı
Deli deli bakışı vardı
Cesaret edemezdim bakmaya
Utanırdım
Hep sevdiğimi dile getirmeye çalıştım
Ama yapamadım
Bakışını sezerdim
Aklım şaştı bu gidişe
Göz Güneşken güldüğümde
Neden şimdi yağmur oldu ellerimde
Sen giderken
Her aşk bitermiş öyle dediler
Sustum çaresizlik konuştu
Severken öldürdüler
Her aşk bitermiş öyle dediler
Aşkı kirlettiler
Bir hüzün mevsimidir bu mevsim
Nasıl anlatsam ki
Tutunacak bir dal kalmadı
İçimde garip bir acı var
Tarif edemiyorum içimdeki yalnızlığı
Aradığım ne sonbahara benziyor
Güneş doğdu doğudan
Yine yanımda yoksun
İçim karanlıkla dolu
Sen görmüyorsun
Ben unuttum
Ama neyi, kimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!