Bir ayrılık vaktinde sözler anlamını yitirmiş
Yürekler kırıcı olmuş
Bir ayrılık vaktinde
İlk defa “lanet olsun ki sevdim” dedim
Ve ilk defa “elveda” sözünün anlamsızlaştığını gördüm
Bir ayrılık vaktinde
Yıllar eklendi gidişine
Saatleri doldurmak çok güç
Bu gidişin hiç hayra alamet değil
Seni unutamadım ya şaşıyorum halime
Yalandı sevdadan yana yaşantı
Elveda demek ne kadar güç
Bugünlere düştüm
Bir çığ gibi etrafa saçıldım
Teker teker parçalara dağıldım
Çok yoruldum boş zamanlardan
Bana yakın kimse yoktu
Herkes kaçıyordu
Bir nisan yağmuru
Bütün huzursuzluğu aldı
Geride anılarımın komik yüzü kaldı
Sana elveda demek zorken
Başka kalp girdi yüreğe
Nisan yağmuruyla sildim gözyaşımı
Yazardı kalemim karanlıktaki çığlığı
Karanlıkta çığlık görülmezdi bu diyarda
Oysa ne kadar mutluydu kendi haliyle
Bir roman yazmalısın
Yaşananlardan yola çıkarak
Bir bölümünde hayatın eğlenceli tarafı
Başka bir bölümünde hayatın acı bedeli olacak
Bazen kurguyu bile aktarmalısın bir romana
Öyle bir roman yazmalısın ki
Bir umut bırak gökyüzüne
Gözyaşından uzak olan
Tüm evrene hitap eden
Bir umut bırak gökyüzüne
Bir umut bırak gökyüzüne
Yalnızlığa alışman gerek yüreğim
Dayanamazsın sonra
İçinde ateş yanar, bedenime iğneler batar
Biliyorum dayanamazsın sen
O yanında olduğu an güzeldir senin için
Bir bak yüreğim sayfalarıma
Sokak başında gözlerimize bakan o çocukların suçu neydi
Onların bir sıcak yuvaya ihtiyacı varken
Kış ortasında soğuk olan duvarlarda oturmaları
İnsanlığa mı sığardı
Nereye gidiyordu bu dünya
Neden her şey bu kadar gelişmişken
Ferhat Şirin'i sevdi
Onun için dağları deldi
Mecnun Leyla'yı sevdi
İlahi aşka döndü ,döndürdü
Kerem Aslı'yı sevdi
Kerem yandı Aslı Kerem'in küllerine karıştı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!