Bana masal yazabilir misin?
İçinde ağaçların dinginliğiyle uyuyan bir çocuk olsun
Hayatının kopukluğuyla sarılmasın yalnızlığa
Gözlerindeki ışıltıyı yok eden insanları hatırlatmasın
Savaş ve kan zehirlemesin hayallerini
Masalların mutlu sonları olmalıdır
Ben küçüktüm seni kaybettim anam
Sana doyasıya bakıp koklayamadım
Ana ne demek bilip hissetmedim
Hep ibretle baktım etrafımdaki çocuklara
Seni hissedip yanımda olduğunu görmeyi o kadar çok isterdim ki
Ama kaderimmiş anam seni kaybetmek
Özlemim var dakikalarda
Ellerim pençe sensizliğin içinde
Saatler hiç susmadı
Acılar içimden hiç çıkmadı
Yüreğim hep yandı, tutuştu
Özlemimde sensizlik var oluştu
Farzet bu dünya seni sevmiyor
Farzet ki sen de hayatı hiç sevmemişsin
Neye yarar ki böyle olsa bile bu hayat
Seni seven olmadı
Sen de başkasını sevemedin desek
Ne farkeder ki hayata dair hiç bir şey yok
Merhaba anne
Sana merhaba demeyeli çok oldu
Yaşamımda olmayan en büyük dostumsun
Şimdi yalnızım
Sevdiklerimin hepsi ücra
Bir ağacın yaprakları gibi sonbaharda dökülürler
Gideceksen gelme
İçimde olmadan çekip git başka diyara
Yüreğime dargınlığı koyma
İstemem düşmanlık işlesin içimize
Sen beni bil de
Tam 3 yıl oldu
Sevdamın topraklarda haykırışı
İlk defa böyle sevdim ben
Sevdanın ilk sözleri böyle başladı
Biliyorum beni tanımayacaksın
Sevmeyeceksin
Ayrılık acı bir hatıra
Ölüme benzetmek gibi
Sen git bensiz diyarlara
Yüreğimde bir ışık
Özlemle beklediğim bir kişi,
Varsa bu seni ne kadar ilgilendirir ki
Gece karanlık
Hava sisli ve soğuk
Bir genç kızın ağlayışı böler sessizliği
Bu karanlık geceler ürkütücü
Tıpkı genç kızın isyanı gibi
Ne yapsam boş
Daimi yalnızlıktır bu yaşam
İçinde kalabalığın olduğu yalnızlıktır
Ufak bir gülüşün ızdırap olduğu vakittir
Yüreğinde silinen duyguların ardında kalır yalnızlık
Ve bu hayat daimi yalnızlıktır
Yalnızlıktır, çiledir, hasretliktir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!