Esat Erbil Şiirleri - Şair Esat Erbil

Ağlatma gülüm inandım sana,
Sende insaf et gel inan bana,
Çekilme hüzne eleme yana,
Hayat çok hoştur gelsen imana!

Deme ne yapım ne olacaktır,

Adamlar
Çatı kırık a, damlar
Asılsızlar yer aldı
Küstü asil adamlar.

Nemardı kim?

Çanakkale destenim, güvenmeliyiz ona,
Dünyayı şaşırtık biz, toprak baba hem ana,
Milleti korumaya, önem vermedik cana,
Yazıldı şehitlerin, kızıl kanla destanı,
Tarihin yaprağında, Çanakkale destanı.

Bir hayaldı, bitti geçti
Ah Çocukluk, vah çocukluk
O bir kuştu elden uçtu
Ah Çocukluk, vah çocukluk.

Ne ben güldüm, nede bahtım,

Bir mum gibi yandı bitti
Çocukluğum, çocukluğum
Sanki bir kuş elden gitti
Çocukluğum, çocukluğum.

Dedim mende, vurğun oldum
Dedi çok gec, canım vaktım
Dedim bekle, seni buldum
Dedi çok geç, benim vaktım.

Millet bize güvenince,
Her kes gelip hisap sordu!
hakiketi öğrenince,
Çoklar bizi haklı gördü.
***
Hizmet için geldik başa,

Ben körpeydim babam aldın,
Hayatıma keder saldın,
Yıldan yıla ömür çaldin,
Çok zalimsin bana Dünya.

Seni sevmek elde değil,

Nanca düşman güçlü olsa, karşında çelik dağam,
Bir müsafir gibiyim, gelip gider konağam,
Istediğimi alaram,kopulmam zek boyağam,
Dosta, yara, kon ağa, barı bitmeyen bağam,
Sönen çirağ içinde, bitmez çok temiz yağam.

Ellerimde renkli demet güller var,
Sana doğru gelip vermek isterim,
Doğru aşka titreyen bir yürek var,
Kokun canda kana sürmek isterim.

Can veririm canan iste can iste,