Ersin Kurt Şiirleri - Şair Ersin Kurt

Madem, mutlak suretle gideceğim diyorsun
Durma, git!
Bu sefer tarumar etmeyeceğim kendimi
Hem, sen olmasan da uzayacak yine sakallarım
Fesleğenler sulanmazsa kuruyacak
İstisnasız güzel olan ne varsa

İyice tanıdın artık beni,
Hep, aynı yerden kırıyorsun alçı kaynağı kırıklarımı
Zayıf yanlarımı biliyorsun
Ama öyle kalp kırığı cümleler söylerim ki sana;
Üzülürsün!

Hepi topu doksan metrekare ev
Altı üstü iki oda
Bir salondan ibaret yaşantım
Anlamlı bir anı bile yok hafızamda
Yalan bütün yaşanmışlıklarım
Üstelik sen de gittin

Kadınlar gördüm
Bir önceki günden farksız akşamüstleri,
Baştan aşağı yalanlarla yamanmış şehirlerde.
Günü geçiştirme, an'ı kurtarma dertleri,
Sanki nakışla işlenmiş yüzlerine

Çocukluk günlerimin okyanusuydu Porsuk
Çocukluğum kadar coşkulu
Adam olmuş hâllerim kadar büyük...

Kafa kağıdını rehin bırakıp da
Az sandal kiralamadık bir zamanlar

Mutluluk yoksunu evimde bir pazar sabahı;
Tül aralık,
Perde aralık
Odamda dağınıklık almış yürümüş
Bir ben eksiğim odada
Odam hâlinden şikâyetçi, odam hâlinden yakınmakta

Ardında uzun bir öykünün hayal kırıklıklarını bıraktın
Gittin!
Ben, içinde sen geçen cümlelerin sonuna,
Hangi noktalama işaretlerini koyacağımı bilemeden hem de,
Gittin!
Oysa ben karar verememiştim henüz

Tevekkülün çok sonrası
Sabrın tükenişinin az öncesi durumlardayım
Çok istedim seni unutmayı
Aklımdan çıkarıp atmayı
Aynı şehirden
Aynı gökyüzüne bakmamayı da

Bugün, bir yerlerde öfkeyle sıkılıyor yumruklar
Kılıç kınından çıkıyor
Kinle bileniyor kelimeler soğuk törpülerde
İnsanlık, ağır ağır can çekişiyor
Usta manevralarla hızla uzaklaşıyor merhamet
İnsanlık, insanlığından utanıyor

Bugün, hiç dostane karşılamadı beni sabah
İçimde tarifsiz bir huzursuzluk
Aynada gördüğüm yüz solgun,
Aynada gördüğüm yüz bezgin,
Aynadaki yansımam bedbaht
Yine sahte bir ''iyiyim'' giyinmeli