Erol Duran Şiirleri - Şair Erol Duran

Yaz yağmuru gibi harı dindiren
Yüce duyguları öze sindiren
Hasretle gönlüme zarı indiren
Sen alev sen ateş kor değil misin?

Varlığın bahardır yokluğun hazan

Az mı geldi bu güne dek yaptıkların
İnsanlara saldırmak yok azdın diye
Zeerdüşt müsün putlar mıdır taptıkların
Şair oldun üç beş satır yazdın diye

Korkak kaçar ürker kendi gölgesinden

Bilimle fen onda insanlık onda
İtimat güvendir doktorum Nursen
İnandım güvendim gördüğüm anda
İtimat güvendir doktorum Nursen

O olmazsa nasıl acılar susar

Lokman hekim dedim geldim huzura
Derman-ı derdimi bizzat veresin
Bir hatam olduysa bakma kusura
İstedim yaramı bizzat göresin

Ne yapsam dinmiyor hicran-ı yaram

Buharlaşıp su gibi damladıkça bulandım
Yalınayak baş açık sanki çölde dolandım
Yalan dünya ben senin neyinden faydalandım
Umudumu tükettin hayal kuramıyorum

Hasret verdin yüreğim kavruldukça kavruldu

Çiçekleri soldurdun dalda gülüm diyerek
Direncini öldürdün zulme boyun eğerek
İnsan mutlu olur mu sade gülümseyerek
Bulutlara karışıp yağmasaydın sevdiğim

Nergisi uzak saydın karanfile bulaştın

Çok değersiz bulduğun akıtılan kanımsa
Ne düşün kendini üz, nede beni anımsa
İçten içe köz gibi yine yanan canımsa
Ne düşün kendini üz, nede beni anımsa

Sevdadır aşktır bir tek yüreğimi kandıran

Şapkamı önüme koydum, düşündüm
Gelmişimi, geçmişimi..
Şöyle kendimi
Kendimi tanıma merağından
Veya kendimi yeniden keşfetme isteğimdem
Düşündüm

Ne zaman gülmeğe sıra gelecek
Ağlaya ağlaya dolanıyorum
Sevdiğim böyle mi halim bilecek
Beyhude çağlayıp bulanıyorum

Bağrım alev alev yüreğim delik

Zikzakları olmadı doğrudur yürüyüşü
Yaşamı sırtlayarak gidiyor hamo dayı
Hayat bumu ardından bedeni sürüyüşü
Yaşamı sırtlayarak gidiyor hamo dayı