Erol Duran Şiirleri - Şair Erol Duran

Baharı bitirmiş kışa varmışım
Zemheri soğuğu kar bana neyler
Sırtıma dert keder acı sarmışım
Feleğin çemberi zar bana neyler

Acıyı su gibi alıp içmişim

Yine kurşun grisi gözlerin
Maviliklere akan tebessümlerini
Çöl sıcağını andıran ellerini özledim

Bıktım şu yürüdükçe uzayan yollardan
Yoksa toz duman olsa

Meraktan halimi soran sorana
Hiçbiri sonuca varanlar değil
İçimdeki savaş kıran kırana
Hiçbiri yuvasın kuranlar değil

Ciğeri dağlarmış gönül sızısı

İçimde sen varsın eğer yakarsan
Yandıkça dumanım sen olacaksın
Eğer başkasına dönüp bakarsan
Feryadım figanım sen olacaksın

Tipide boranda külüm savursan

Sana layık sana aşkın yücesi
Yüceler Yücesi Yüce Allah’ım
Gönül gözlerinin olmaz gecesi
Yüceler Yücesi Yüce Allah’ım

Hangi gözle baksam nur içinde nur

Gönlüm paramparça ciğerim dağlı
Gözlerim sağanak yağışlı bugün
Yaşamım eleme kedere bağlı
Gözlerim sağanak yağışlı bugün

Her mızrapta ahu zarım yayılır
Ben aşığım sazım aşık sevdiğim
Her çektiğim aşk-ı sevda sayılır
Ben aşığım sazım aşık sevdiğim

Diyorsun ki çok ah çekme duyulur

Haniya sevdamız hani aşkımız
Yüzüme bakmadan bitti diyorsun
Viraneye döndü gönül köşkümüz
Sevenler taşınıp gitti diyorsun

Taş olsa dayanmaz böyle hüzüne

Gelemem sevdiğim yolun sonu yar
Yüreğim yanıyor benim derdim yar
Sevdama neşter vur yüreğimi yar
Lokman hekim yaram elleme sakın

Yüreğim yarası her gün azıyor

Ne kadar esirgesem çöp düşer gözlerime
Neden acı katmayım hasretken sözlerime
Başım alıp giderim güvensem dizlerime
Gurbetin eşiğinde tutan sevdan değil mi?

Nasıl dindireceğim içimdeki poyrazı