Erol Duran Şiirleri - Şair Erol Duran

Gerçek şu ki yaşamadım süründüm
Koyun idim kurt postuna büründüm
El aleme her zaman dik göründüm
Ama hep dik tutamadım ben beni

Yılan gibi kıvrılarak yürüdüm

kaybeder bulamam sensiz yönümü
kılavuzum sensin kutup yıldızım
yad etmek istemem artık dünümü
yönümde sen varsın kutup yıldızım

yüreğimde sevdam yönde pusulam

Sancı çeken bulutlar rahmet doğuracaklar
Umutlarımı toza katıp yoğuracaklar
Bir sabah sala verip ismim çağıracaklar
O zaman mı murada ereceğim sevdiğim

Yanacağım kim bilir iki cihanda birden

Mehmetçik pusuya düştüğü anda
Birden kan gölüne döndü dağlıca
Askerim bir yanda hain bir yanda
Birden kan gölüne döndü dağlıca

Mahşere dönmüştü gece boyunca

Acılar değişiyor yenileri çıktıkça
Çoğalıp yayılıyor yüreklere aktıkça
kemirip bitiriyor ıslak gözle baktıkça
Kaynağı bilinmeyen zamane acıları

El emeği göz nuru değil bunlar uydurma

Elemi kederi atıp içeri
Lokmayı acıya bananlardanım
Özlemi hasreti iterek geri
Mum gibi eriyip yananlardanım

Od düşsün bağrıma yansın durmadan

Bağban gibi dolaş gönül bağında
Güller güzel kokar olgun çağında
Takılıp kalmışsan felek ağında
Kalbini sızlatan yerden sor beni

Kaç yıldız doğacak kaçı batacak

Dizlerime kadar çamurdayım aşkım
Çevrede in cin top oynuyor
Kahkahalar duyuyorum iç ürperten
Çakılıp kalıyor ayaklarım
Gayret, ha gayret diye çabalıyorum
Nafile… kapaklanıyorum

Kollamış sihirli eller zalimi
Bu fitne denklemi çözmeden olmaz
Okumuşu katil, cellât âlimi
Şer yuvasın artık bozmadan olmaz

Kaç kez sahnelenmiş değişmez oyun

Zifiri karanlık
Gözler kapalı
Zehirli ok saplanmış
Yüreklere!
Nerde o kurşun bakışlı
Civanmertler?