Koparma sevgilim gönül bağını
Giderim buradan erişemezsin.
Yıllarca çekersin benim ahımı
Peşimden gelsen de görüşemezsin.
Ayrılmak çok kolay,unutmak zordur
Duvarın temelini
Kader ağıyla attık.
Gece ile gündüzü
Yoğurup tuğla yaptık.
Su yerine gözyaşları
Seni bu kadar yıllar mı değiştirdi
Böyle değildin eskiden bildiğimde.
Sözler vermiştin bekleyeceğim diye
Başkasının olmuşsun geldiğimde
Gönlümde ki duyduğum bu hasret
Bana aşktan bahsetme,
İhaneti gördüm ben.
Bu hâllere düştüğüm,
Bir vefasız yüzünden.
Aşk denilen o şeye,
Ayrılığın adını,
Anma bana ne olur.
Kader bilmez maksadın,
Gelir de bizi bulur.
Unutulur gülmeler,
Bir gün beni anarsan,
Düşürüp de yâdına,
Mecnunum oldu dersin,
Aşkının inadına.
Buruk bir tebessümle,
Sarı güller için ayrılık derler
Ben sana kırmızı gül veriyorum.
Gönlüne dolmasın elem ve keder
Ayrılık acı şey,ben biliyorum.
Dikenler olsa da gülün dalında
Kaptırmışım gönlümü vefasızın birine,
Anlamaz şu hâlimi, koyar mecnun yerine.
Hiç kimseye diyemem, ifşa etmesin diye,
Ben bu dertten ölürsem, ne geçecek eline?
Dertli bülbül misali, kendim söyler, dinlerim.
Ufukta güneşin battığı anda
İçime doluyor sonsuz bir hüzün.
Semada oluşan kızıl şafakla
Gözümün önüne geliyor yüzün.
Ayrılık acısı çok büyük elem
Aşkta yalan olmaz diyordun bana,
Söylediklerinin doğrusu var mı?
Gözlerim kör olmuş inandım sana;
Gerçek seven insan böyle yapar mı?
Masum görünüşün şeytanmış meğer,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!