Erman Ulusoy Şiirleri - Şair Erman Ulusoy

Kolay mı sanıyorsun,
Yıllardır yalnız kalmak.
Acısına dayanıp,
Maziden hisse kapmak.

Sen yanımdan geçerken

Sen de bir kâlp taşıyorsun,
Hiç sevmedim diyemezsin.
Aşkı inkâr edip de sen,
Bırakıp da gidemezsin.

Mazideki anıları,

Ne o geçen seneler, ne sen gelirsin geri,
Yaşadığım mazimde artık hayal kaldınız.
Değiştirmek mümkün mü yazılan bu kaderi,
Giderken yanınızda benden çok şey aldınız.

O günlerde saklıdır mutluluk anılarım,

Kavuran bir ateş gibi,
Yakar aşkın gönlümü.
Kâlbimin tek sahibi,
Mutlu kıldın ömrümü.

Sana duyduğum sevdam,

Seni ne kadar çok özlediğimi,
Anlatmaya kalksam cümleler ile
Kalemler tükenir, sayfalar almaz,
Kifayetsiz kalır sözcükler bile.

Nedir ki bülbülün çektiği çile;

Şu ömrümün geri kalan günleri,
Sensiz geçecekse, ne anlamı var...
Kim doldurabilir boşalan yeri?
Acı verir bana tüm hatıralar.

Bedenim kölendir, ruhum esirin;

Hasretin gönlümü yakan ateştir.
Parlayan gözlerin sanki güneştir.
Bu güzelliğine melekler eştir.
Severken bu kâlbim seni delice.

Acıyla, neşeyle geçer her anım.

Gözlerin masmavi bir deniz,
Bakışların engin ufuklar kadar,derin.
Ben,her gün o deniz içinde,sessiz sessiz,
Yüzerim çizdiği yolda kaderin.
Bir gün,o mavi deniz içinde,yorulursam yüzerken,
Bitkin vücudum erişilmez derinliğe gömülürken,

Hayâl değil bu bir gerçek
Ayrılalım küsmeyerek.
Kader yazmış yazımızı
Elimizden ne gelecek.

Oturmuşsun gelinlikle

Senden ayrı geçen bir günün bile,
Hasretliği çok zor gelirken bana,
Yokluğunda hayat olur bir çile,
Seni seven kâlbim dayanmaz buna.

Gönlümde ben sana yaptım o tahtı;