Belki de canını yaktığım tek şey papatyalardı.
Seviyor, sevmiyor falı için tek tek koparırdım yapraklarını.
Son yaprak seviyor çıkınca büyüsü bozulmasın diye
yeni bir papatya koparmazdım
Sevmiyor çıkınca bir yenisinin daha canını alarak yapraklarını koparıp son yaprağı seviyor kelimesine kadar devam ederdim.
Ben birinin sevgisini papatya falında ararken kim bilir bir papatyayı hayattan ve sevdiğinde koparmışımdır.
Yağmalanmış duyguların
Güneş görmemiş kederlerin
Hasretin ateşinde
çifte kavrulmuş bu yüreği
Unutmuşuz,
Bezm-i Elest'teki akdi.
Boşuna harcamışız
ömür denilen nakdi.
Güle güle ruhum,
bende uyuma
Bir başka bugün gökyüzü
Gökyüzünde bir başka mavilik var
Havada uçuşup duran
nurdan kanatlı gibi kuşlar
Sanki sema indiriyor mutlulukları ipil ipil
Çimenler hiç görmediğim bir şekilde yeşil
Yaşamak seni ne acı
Bir şarkı sözünde
Bir film karesinde
Özlemek seni
ruhumda dallı budaklı
Bin yıllık çınar ağacı
Öyle işte yanmayan bilmez, sevmek zor
Ateşe odun atar gibi yüreğini atıver gitsin
Tutulmuş bir akıl, kan çanağı gözler ki kor
Yastık, döşek aranmaz taş üstüne yatıver gitsin
Zaman, mekan, günlerden ne, saat kaç, fark etmez
Sevmemeliydim seni
Evimin yolunu şaşıracak
Adını, adımla karıştıracak kadar
Her gün gittiğim işin adresini
Bir başkasından soracak kadar
Yanlış otobüslere binip
Sonra dedim ki kendi kendime
Boşver...
Herkes bir şeyler aldı senden
Kimi umudunu çaldı
Kimi kabus olup rüyalarına
bodoslama daldı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!