Eren Çiçek Şiirleri - Şair Eren Çiçek

Cenabet gezerken köylüm

Kuyudan su çekip onu içerdik

Üzerimize çökme ihtimalini bile bile

dereyi boylayan dağların gözyaşları denizde balık tutuyordu zamanın nerede durması gerektiğini bilmeyen genç bir kütük kahve köşelerinde sürükleniyordu öğle vaktinin kıyısına balıklarla birlikte karnını doyuruyordu martılar ‘yosun…’ diyorlardı ne de güzel giderdi ekmeğin arasına içlerinden biri açlıktan çığlık attı kalabalığın tam ortasına geçtikleri köprü, mezarlarına uzanan merdivenin basamaklarına benziyordu neredeyse aşk omzuna çarpacaktı ama yine de o, oralı olmayacaktı çünkü acıkacaktı belki de susayacaktı ‘ölüm…’ diyorlardı ne de çok zoruna gidiyor yaşayanların içlerinden biri ağıt yaktı kalabalığın tam ortasına erken ölüm hiç yaşamadan vurdu onları kalbi bir kez olsun atmadan durdu dünyanın en temiz yerine dışkılandı çocuklar çünkü onlar güneşi sarıya boyayanlardı siz de tanıyorsunuz onları mavi gözlü turuncu saçlı maceraperest çocukları putperest ebeveynlerine siz de tapıyorsunuz yeşil dağların mavi gözyaşlarını siz de siliyorsunuz kızıyorsunuz gözleri yere damlayınca

savaşa gider gibi yemekhaneye girdik

yeşil boynuzlu bir öküzün kuyruk sokumundan içeri girdik

ben hep yıldızların gökyüzünde uçtuğunu sanırdım

denizi toprağa gömünce bak nasıl da mavi çıkıyor ağaçlar üşümesin diye yamalı montuyla örtünce güneşin üzerini bak nasıl da yeşeriyor bulutlar yaban incirinin kokusu gibidir bu aşk engebeli kayalarda filizlenir küçücük tohumları bu kavga karanlığı tam ortasından aydınlatır içinde sonsuzluğu taşır paslanmış boş kovanların oyuğu bal arısı değil barut tozu yaşar namlularında pususunda kahpelik vardır tetiğinin yeşil ve maviyle karşılarız ölümü sonsuzluğa kadar sürecek olan yeni bir hayat vardır namlunun ucunda

içindekiler
asit düzenleyici
glikoz şurubu
kükürt
yumurta akı
eser miktarda fındık, fıstık, badem

Her öğle vakti geldiğinde

Okula giden yoldaki İsmet bakkala uğrar ekmek arası kaşar alır yerdik

Gazete kokusu boğazımızdan geçerdi

Gökyüzünde uçarken kuşlar
Bulutların arasında...

Yeryüzünde yürürken insanlar
Kaldırımın tam ortasında...

bir çocuk yoğun bakımda kalp nakli bekliyor
annesi dışarıda
açılan kapının aralığından
belki çocuğumu görürüm diye
gözlerini duvara yaslıyor
tanrıya bak

Evin önünde mezarlık

Mezarlığın yanında yol

Yolun sonunda umut

İçi okyanus dolu masmavi bir bulut
Islatırken şehrimi çarşının göbeğinde
Halkım boğulacakken yağmurdan
Tam da o sırada şimşek çakar ya hani
Hani bir çocuk ıslanmamak için avuçlarını başının üstüne koyar ya