Erdal Sayıl Şiirleri - Şair Erdal Sayıl

Sinan'cığım sağlam adım attı mı..?
Anacığım derdine dert kattı mı...?
Bacılarım hasretliği tattı mı...?
İki kardeş Ankara'dan gideli...

Hoca hanım okuluna gider mi..?

Sevmek hayatı, her şeyle birlikte sevmek…
Bir aşk olur ki insanda, çevresine de taşar…
Dillere bir tad olur, güzellikleri övmek ;
Seven gönül, yarinin her anında yaşar…

Susuyorsam anlamı var;
Konuştuğum senin içindir....
Öyle bakma bana ey yar;
Tutkunluğum senin suçundur...

Gözümün önünde beliriyorsun...
Seni o halinle çizmek,
Sayfalarla şiirler dizmek,
Seni her sanatta resmetmek,
İstiyorum...

Söz verilince değil,
Tutulunca yerine gelir...
Her şey söylenir sırasında,
Küfre kaçan tarafımızca elenir...

İnciyi inci yapan,

Hayalde gördüğün, ben miyim desem...?
Rüyada sorduğun, ben miyim desem..?

Hallerin, duruşun sanki bilmece,
Söylüyor gönlüme binlerce hece,
Aklımın nuruyla, biterse gece;

Söz açılsa maddeden,
Şu sonsuz gök kubbeden,
Yaratıldı habbeden,
Alem-i sağir beden;

Dil söyler-gönül dinler;

Heveslenme yaban güller dermeye,
O güllerin kokusu yok bilirsin...
Gelmez lain şeytan eller vermeye;
Elin verip, kolunu yok bilirsin...

Doğru ol ki yüzün olsun ölmeye,

Sormayın, kimim gitti,
Nasıl, ne ile gitti,
Kardeşim benim gitti;
Serdar askere gitti...

Kurbanlık koçum gitti...!

Andıkça ben yanarım,
Gülünecek hallere...
Aptal gibi ağlarım,
Karışırım sellere...

Ben bakarım yoluna,