Erdal Sayıl Şiirleri - Şair Erdal Sayıl

Bunca zaman, hiçbir haber almadım;
Aklıma hep, kötü şeyler geliyor…
Demek ki ben, gönülde yer almadım;
Şu zor hasret, yüreğimi deliyor…

Mehtap desem; sönükleşti gözümde…

Gönlümden geçiyorsun,
Aklıma sığdıramıyorum seni;
Duygularımla konuşuyorsun...

Her hücrem senin hasretinde,
Bir iz kalmış mıdır acaba,benden;

Kadına çirkin gelen,
Er kişide süs olur…
Kadına yakışanlar;
Erkekte abes olur…

Bıyıklı bir kız düşün;

ALLAH'ım, beni ancak sen bilirsin...!
Hallerimin bir çoğu sırdır,
Kirameyn-katibiyne...

Seversen, ancak sen seversin Rabbim...
Beni, kirlerimi bilerek kabullenmek;

İnanmıyorum içtenliğine senin;
Ben de samimi değilim her zaman...
Belki de ondan naz yapman...
Senin yolun ayrı,benimki ayrı;
Bu iş başlamadan bitecek nazenin...!

Hey, hey, heyy...!
Titreyen ellerim,
Dalan gözlerim,
Hani nerde hayallerim...

Deli-doluymuşum meğer

Yeter gönül beklediğin,
Fırsat gelsin, murat olsun...!

Bu ne biçim ayrılıktır...?
Hasret yetsin vuslat olsun...!

İçinde boşluk oldu mu;
Yazamaz oluyor insan...
Solmaz dediği gül soldu mu;
Yine tek kişi oluyor yanan...

Bunu ben söylemiyorum,

Ey güzel, her hali ayrı güzel;
Her tavrın başka-başka,
Ve hepsi ayrı güzel...!

Neşen boşanıp da taşmalı senden;
Gören hoşlanıp da coşmalı senden...

Gözlerinde korku var,
Okudum ayan oldu...
İnkar etme,doğru,var;
Sözün bir beyan oldu...

Korkutacak ne yaptım?