Erdal Sayıl Şiirleri - Şair Erdal Sayıl

'Sevgili Eşim, Evdeşime...'


Kıyasladım bağlandığım her şeyle;
Kor yanında kıvılcımmış kalıyor...
Rabbim beni ona layık eş eyle;

Hamdım, olmadım daha;
İnşallah olacağım...

Andım olsun ALLAH'a;
Yolunca yanacağım....

Düşünmek, bir bakıma, beynin kendini;
Didik-didik elemesi ve yemesi...
Aldırıp da atarsan, her bir şeyi içine;
Sonu uçurum olur, bu, büyüklerin demesi...

Nasıl düşünmem fakat, binbir sual olunca...?

Ne geldiyse başıma,
Gurur yüzünden geldi...
Ve ancak her belayı;
HAK'ka imanım çeldi...

Bir an oldu vesvese,

Gözün ışık mı desem..?
Bilmem nasıl söylesem..?
Bana öyle geldi ki;
Yanmazdı beğenmesem...

Erdal Sayıl

Biz ki; gördük güzelim,
Senin nazından da fazla…
İstersen gel çözelim;
Aradan buzları hazla…
Bu sözümü akla yaz;
Uzak olsun bizden yas;

Sevmek;
Ne güzel duygu bu...!

Sevilmek;
İnsana Dünya'da Cennet kokusu...

Ne demiştin hatırlıyor musun...?
Mahvettin beni...
Mahvolmak kavramı yetersiz kalır...
Hissettiğim yepyeni;
Yakıp kül eden beni dudaklarında...
O halimi nasıl anlatsam sana...?

Ne güzel sarıyor cismi;
Resmi ve şekliyle yeşil...
Doğrudur anılır ismi,
Dünya cennetiyle yeşil..

Su desen coşarak olmuş,

Sende gördüm içtenliği,
Sildiren gönlüme benliği...
O, güzel kara gözlerde,
Seyrettim kendimi derinliğinde..
Sen bana, beni anlamayı öğrettin...