Erdal Sayıl Şiirleri - Şair Erdal Sayıl

Nedir çekici gelen..?
Aslı cazip olan ne...?
Ve burçlara yükselen,
Garip gönle dolan ne...?

Aşık olsan insana,

Eser bazen deli-deli,
Ben gönlümle baş edemem...
Denedimse bin bir türlü,
Ben bu gönlümü güdemem..

Bazen olur, seher yeli,

Zevk almak istemiştim,
Sabır yeter demiştim...
Fakat bu acı nedir...?
Borcumu ödemiştim...!

Aklımca doğru diye,

Sevdiğin yar, yanında mı...?
Yanında mı, canında mı...?
Deli ateş kanında mı...?
Orda durmaz, dağlar geçer...!

Düşünceler tek kalmıyor,

Parmağına batan diken,
Yüreğimde mızrak olur...
İncitip de seni üzen;
Elimdeyse helak olur...

Her halini ayrı sevdim,

Bir gönül ki, sevdayla bilenir,
Keskin ucu değdi mi başkasına;
Artık o gönül de sevda dilenir..
Hem de düşer, yaralayanın arkasına...

Erdal Sayıl

Niye gözümde yaş yok;
Yüreğim kan ağlıyor...!
Benim bağrımda taş yok;
Yüreğim kan ağlıyor...

Bilirsin ağlamam ben,

Tanımıyorum kendimi,
Bilmiyorum tamamen...
Öğrenemedim nefsimi;
Bana bile kapalı kısmen...
Ruhum en büyük bilmece mi...?

Dolu-dolu olduğumu hissettim yine,
Olgun bir meyva, düşmeye arar bahane,
Dedim birdenbire kendi kendime...
Ve böylece işte aklıma esti;
Kalemimle yeniden sohbet ettim...

Sevinç, sevmekten gelir,
Gönül vermekten gelir,
Bir gül görmekten gelir;
Onu dermekten gelir...

Yok ki sevincim böyle,