Erdal Sayıl Şiirleri - Şair Erdal Sayıl

Sordum sualler, aldım cevabın;
Renklerin diliyle, mercan gibi...
Ey şiirim renklerden çıktı adın...


Söyle şimdi yarim sen;

İnsana sığınanlar,
Onun insafına kalır...!
Rab'be rücu edeni;
ALLAH himayesine alır...

Hasbünallahu ve ni'mel vekil,

Güzel bir ses dinliyorsam,
Kızma bana...
Seni hatırlattığı,
Senden birşeyler;
Bulduğum içindir ki;
Zevk alıyorum,

Yaşanan neş'e güzel;
Kederi öldürebilirsen...


Olmasın yabancı bir el,
Kabı yalnız doldurabilirsen;

Unutulur da binlerce teferruat,
Sadece kalır gözde mazi, bir tek hat...

Tecrübe denen acaba bu mudur...?
Yanılmak olmadan, yaşanmıyor hayat....

Bir Zamanlar

'Dilim kurumuş,
Ağzım paslanmış;
Artık bende iş kalmamış...'

Kimine ışık gelen, kimini yakar imiş;
Şimşek bile ancak, zamanında çakar imiş..

Buğu-buğu odamda, teninden mi…?
Şu karaltı camımda beninden mi…?
Küçücük çevrem, timsal kainata;
Her gördüğüm beni üzeninden mi…?

Ben ağız tadı için,
Bir tadımlık bal aramam...

Bir lokma tadıp,
Arkasını bırakmam...

Sanki bir hüzün saklı;
En neşeli anımda...
Bendedir Mecnun aklı,
O yar yoksa yanımda...

Olmasın bir an ayrı,