Erdal Sayıl Şiirleri - Şair Erdal Sayıl

Madde, aşk, kanat ve rüya...
Görülen gözlere dıştaki dünya...
Erebilsem enfüsüne ve açılsa eşya...
Sarı-mavi-kızıl nur...
Hikmet, ilim, cesaret istiyorum...
Bana 'gel-gel...! 'diyecek ap-açıkça;

Bir ses işittim;
Sesine benzettim,
Sendin gelen,
Tahmin ettim;
Kulağım beni aldatmıyorsa...

Emek gerçek,
Emek hak;
Çalışılınca…

Zevk ilahi ise güzel,
Tadına erişilince…

Birikti mi, paslandı mı gönül; bunca zaman...?
Öğrendiğim, denediğim, gördüğüm ve tattığım;
Binbir zevkim de var; acılar oldu yakan...
Benimseyip aldığım oldu içinden ve attığım...

Sevdalar denedim; değişik, zayıf, güçlü;

Gönlüm düştü eline,
Tut eline şan olsun...!
Sevildim diye sevine;
Bu da ona zan olsun...!
Kavuşsun dileğine...

İstemiyorum, ne seni;
Ne düşünmek hayalini...

Resminle beraber yanık;
Cismini de unutuyorum artık...

Kadehimde bir yudum sevgi kaldı,
Sunsam sana elimle, içer misin?
Dilimde söylenmedik tek övgü kaldı;
Onu söylemezsem kaçar mısın?

Maşuk karşılık beklememeli asla;

Al-al konuşmak istesem,
Kan gibi aksam desem,
Bir zonklama duyarım;
Çevrelersin damar-damar...

Ses olup taşsam desem,

Öyle bir zehir ki şüphe;
Hele, yer için-için vesvese…
İnsanı, eritir ki, emin ol;
Bin ölüm denk gelir, tek birine…

Benim halim, işte bu…!

Üç şey istedim Allah’dan;
Erkeklik, cesaret, zekâ…

Erkek doğdum…
Her zaman doğru oldum…!
Zararıma olacağını bilsem de;