Erdal Sayıl Şiirleri - Şair Erdal Sayıl

Şeytan'ın uşağı olmak kolay,
Pervane olup da ateşe;
Atılmak kolay...

Sırasında ateşten geçebilmeli,
Ve sırası geldiğinde de;

Öyle bir an ki;
Kelime değil,
Halini iniltin ifade ediyor...
Sesin olmaz,
Nefesin ne güzel diyor...
Hem itiraz et,

Güzeli sevmek için,
Neslini bilmek gerek...
Demeli nasıl, niçin...?
Aslını bilmek gerek...

Soysuza inanç hata,

Bir baktım ki dalmışım,
Yana yarim almışım,
Ne bileyim elmişim;
O'nun mağrur gözünde...

Sözünde çokmuş yalan,

Kanatlandık göğe doğru;
Uçar olduk, kuş misali…
Ayaklandık kurt misali;
Koştuk, dört bir yöne doğru…

Uzun zaman yaşadım,
Acılar çeşit-çeşit...
Ellerimde ne kaldı;
Sancılar dolu yürek...

Günler oldu gezerdim,

Beyhude emeklerin, boşyere debelenip;
Heba olacağını, bilseydi bilmeyenler...
Boşa konuşup, öğrenmeden söylenip;
Sonradan olmazdı, kadere kahredenler...

Kime sorsanız belkide bilecektir,

Neden böyle yarım her şey,
Ne arar, şu deli gönlüm...?
Bir türlü uslanmadın hey....!
Demek tek ilacın ölüm...!

Aşkı dedim, daldan-dala;

Hastalık, halsizlik, yorgunluk;
Hayattan aldığın dersler bunlar mı...?

İstemez misin değişik bir tutkunluk...?
Birbirine uymaz çift, tersler bunlar mı...?
Biz miyiz dedim, kapladı bir suskunluk...

Her şeyi ruha bağlamak;
Hayal…!

Eşyayı akılla çözüm;
Hayal içinde hayal…!