Ercan Barut Şiirleri - Şair Ercan Barut

"Zaman,gevezelik zamanı.Kelimeler o kadar ucuzlaşmış ki,harcamak çok kolay.Arsızca kullanmak moda olmuş.
Sessizliğin güzelliğini ,suskunluğun ağırlığını arar oldum..."

Söz sessizlikte, ışık karanlıkta, yaşam ölürken güzelmiş
Ben de sen varsan güzelim
Rastgele çekilen fotoğraflar gibi
Kıyıda köşede uyuyakalmak gibi
Her şeyin kendiliğinden olanı güzelmiş
Ben de seni kendiliğimden sevmişim..

Kuru kalabalığın gülüşünü de duydum. Aptalın hükmünü de...
Beşerin lakırdısı bana yabancıdır.
Yalnız da kalsam kendi yolumda yürürüm hür vicdanımın beni çektiği yere doğru. Hizmetime karşı mükâfat beklemem.Her şey bendedir bende.Kendi mahkememdedir.Eserime elden çok kıymet biçerim.Ben memnunsam varsın çocukça, su döksünler ateşime...

İnsanoğlu
O radde ciddiye almış ki her seyi
Aklında rüzgârın kararsızlığı
Kalbinde
Korkuyu bölüşen hırsız acelesi
Çıkışsızlığa gidiyor koşar adım

Yaşını almış bir kadın ağlıyor uzaklarda...
Belli ki büyüyüp giderken acılar, o hep çocuk kalmış ,ne olduğunu bilmediği umutları, hep bir şeyleri kalmış babasında...
Bir kız çocuğu tamamlanmazsa babasında,
Yerleşir sessizliğe kalp,zerk edilir yarım kalmışlıklar,görmesede inanır,gelmesede bekler, beklemek zehirdir damarlarında...

Her seferinde dert istifleyip yığına bir yük daha koymuşuz
Emekçisi olmuşuz sevgilinin,kardaşın,arkadaşın...
Ama hiçbir şey olduğu gibi kalmamış
Ağaç ağaçtır,ot ottur,yaşam gerçektir demişiz
Ağaçlar  büyümüş, bitkiler ölmüş
Görünen gerçeğin kendisi değilmiş

Uyanalım artık neden varız
Cesaretimiz var mı bizi seven hayatı yaşamaya
Biz onu söyleyelim
Bir kuş gibi uçmak için varsak
Yakışır mı bir kuşa tüm hayatını yerde yaşamak,
Hem de hiç havalanmadan!!!

Yeni dillenen çocuk merakıyla sorduğum gençlik hayatında
Ağaç yapraklarının yeşilden turuncuya dönmesiydi
Karadeniz'den Akdeniz'e gelin getirilişi
Hayal kırıklıkları ise
boğulmanın fiziksel hissi

Öğretmenlikten emekliydi ...
Sessiz ve sakin bir adamdı
Cımbızla seçilmiş gibi duyulurdu
ağzından sesi,
Sırtında kambur olsun istemezdi,
iplik iplik sökerdi dilinden kelimeleri...

Sonbahar havası direnirmiş yağmurlara
Dallar kırılmaya,
Bense hayattan zaman almaya,sensiz uykulara direndim...
Nerdesin diye...
İliklerime kadar yapayalnızdım,iliklerime kadar dardaydım.
Yüzümde duygusu yaşanmamış hikayen ,