Ercan Barut Şiirleri - Şair Ercan Barut

Gittiğin günden beri
Şurama batan hasretin denizimde bir gemi
Arkadaşı, dostu, tanışı,
Ağaçları, kuşları, bu denizi,
bu şehri
Kendi kaderine terkettiğinde beri

Güçlü şimşekler çakıyordu hayallerine,
hayalleri yaralıydı ,
baba hasretiyle...

Babasız yuvaya ait değildi ruhu,

İhaneti hep biz tattık,
dilimizde hep öfkenin ve nefretin yükü kalmış
konuşamayan, söylemeyen, kekemeleşmiş dilimiz
görülenden, tanık olunandan geriye kalmış tek şeyini
sessizliğini de haykırır artık:
oyununuz iyi degil, pahalı oyuncaklarınız sadece israftan ibaret!

Açlığı acılardan büyük olanlar
Olan bitene, “bir şey olmaz” diyenler Hayatlardan akıp gidenlerin  bıraktıklarında lodosçuluk yapanlar
Bir kargaşa çıkarması için öç tanrıçalarının yollarına düşenler
Hayalleri çalıp gereksiz hayal  katliamına sebep olanlar
Nereden geldiği şüpheli, yıkıma uğramış ‘kaba düşkünler’in
yanında, bir baltaya sap olmak için gezen ayak takımları, şarlatanlar, bileyiciler, kalaycılar...

Ben de sevmezdim gözyaşlarını senin gözlerinden akışını görene kadar
Böyle mahzun böyle kederli de değildim hüzün rengi almış ellerini tutana kadar...
Ben de sevmezdim kırılmayı
Kendi kendini yemiş bitirmiş  bir nehir gibi
Kalp kırıklarını görene kadar

Beni Sende Tutan

Varlık- yokluk boyutundaydı etkilerin...
Kuşku götürmüyordun
düşünüldüğünde,

Sokaktaki kimsesizlerin,
sarhoşların,
terk edilmiş kadınların arkadaşıydın, Çocuğuna baba değildin yalnızca...

Cebindeki parayı hiçbir yerde
tutunamayan serserilerle paylaşan mülksüz bir adamdın

Karanlık yollarda kilitli odalarda
Seni düşünürdüm
Kalbime saplanırken özlemin...
Dağa baksam dağ olurdum ölüp taş
Toprağa baksam kum...
Hayat  acıydı

Bahane ararım kokuna yanağından
Umutlarını hayallerini yaşarım ellerinde
İmkânsızlığı anlarım saçlarının iklimlerinde...

Çok sevmem ben ,tükenir çokluklar
Sorma bana ne kadar sevdiğimi

Gerçek şu ki
Herkes bir başına, hiçbir insan tanımaz bir diğerini
Hiçbir ağaç diğerini görmez
Her çalı ve taş bir başınadır
Her kar yığını bir gün erir
Her mutluluk ve acı da bir gün çekip gider...