Engin Tunca Şiirleri - Şair Engin Tunca

Sevmek değil,
öpmek de,
sen ancak seyretmek içinsin,
ağzı bir karış açık.
Benim yani…
Tıpkı,

Bilmedim mevsimi, yaz mı bahar mı?
Esiyor fırtına, kış mı hazan mı?
Ateşe koydular, odun attılar
İçine düştüğüm tas mı, kazan mı?

Kaynadım, kaynadım kendimden geçtim

Özür diliyorum sevgili senden,
Seni deli gibi sevdiğim için.
Özür diliyorum sevgili senden
Sana deli gibi taptığım için

Yenildim aşkına, tükendim artık

Çarşı, pazara çıktılar.
Önce arlarını sattılar,
sonra
hanlarını, hamamlarını
canlarını, cananlarını
sattılar.

Bomboş değilmiş dünya,
yalnız değilmişim.
Rüzgâr söyledi.
Bir çınar yaprağına yazmış,
düşürüverdi başıma, otururken.
Toz duman içinde, garip

Bir çayımı bile içmedin
aşk olsun sana, tatlı kız.

Bakmayın siz,
benimkisi boş kuruntu işte, rüya.
Sanki teklif etmişim gibi.

Soğuk, yağmurlu bir İstanbul sabahı
Hızlı ve telaşlı adımlarla yürürken
Bir duvarın dibinde rastladım.
Sırılsıklamdı.
Titriyordu, üşümüştü besbelli.
Duraladım, gayri ihtiyari.

Yerinme sakın ha geçen yıllara
Neler göreceksin sen daha dostum
Aldırma, ilenme zalim kullara
Neler göreceksin sen daha dostum

Yanmadın bilirim aşkın narına

Sen, sevincin yüreğisin,
umudun öbür adı.
Bulutlar kadar beyaz,
gökyüzü kadar mavi.
Yağmur da sensin,
rüzgâr da.

Söz geçmiyor gönlüme, havalanıyor
Her gördüğü güzele sevdalanıyor
Her sevda da üzülüp pareleniyor
Sana ne ey gönlüm, aşktan sana ne

Yetmedi gecelerce uyumadığın