Engin Tunca Şiirleri - Şair Engin Tunca

Yağmurla geldin sen, güneşim oldun
Kalbimi çaldın sen, tek eşim oldun
Seninle kaybolan benliğim buldum
Bitmesin bu dostluk, ayrılmayalım

Gönlümde solmuştu, hazan gülleri

Aya yoldaş olup, yıldızlara eş
Hasret yüreğimle özlerim seni
Gündüz hayalimsin, geceleri düş
Kırık umutlarla beklerim seni

Umudun yolları bitmez, tükenmez

Günler, aylar geçti
Yıllar biri birini devirdi
Ben, bir başka ben oldum
Savruldum durdum
Bir o yana, bir bu yana
Bir lokma ekmek peşinde

Görmedim dünyanın tek akçesini
Felek zengin etmiş, gamla kederle
Tattım hep sevdanın acı hazzını
Felek zengin etmiş, yakmış hasretle

Kabahat gönlümün zenginliğinde

İşte böyle dost,
Kavruk türkülerin
Kurşunlanmış sevdaların
Hasret gönüllerin adamıyım ben.
Bazen adam gibi adam,
Bazen de delidolu, asi,

Kavgasız barışın tadı olur mu?
Cefasız sefanın tadı olur mu?
Kötüsüz iyinin tadı olur mu?
Mevlâ’ nın işinden haberiniz yok.

Güzelin yanında çirkin olmaz mı?

Gurbet elde hayli zaman
Gezdim durdum, halim yaman
Nedir bu feryat, bu figan?
Neler olmuş, bilemedim

Nazlı yardan haber verin

Aşkın gölgesinde hüzün
Hep bunu yaşıyorum güzün
Bittiği yerde sözün.
Haydi, bu bilmeceyi çözün…

08.10.2011 İSTANBUL.

Gönül âmâ olmuş, yolu görmüyor
Güle meftun olmuş, kârı bilmiyor
Bağban olup yola düşse ne çare
Ol bahçeye vasıl olmuş, dar-ı bilmiyor

Aşk elinden kanat takmış yüreği

Bilmiyorum neredeyim?
Cennet mi, cehennemde mi?
Gurbette mi, sılada mı?
Kurtar beni bölünmekten,
Kurtar beni bu canımdan,
Ya rabbim.