Engin Tunca Şiirleri - Şair Engin Tunca

Gün de yalan, ay da yalan,
Yalan dolan,
Gün dolana, ay dolana,
Vur üst üste yıl dolana,
Yıl da yalan.
Günlerden, aylardan, yıllardan kalan,

Dedim, güzel sevgi nedir?
Dedi, güzeldir.
Dedim başka, başka?
Dedi, çiçektir.
Dedim daha, daha?
Dedi, tanrıdır.

Yemin ettim, artık sevmeyeceğim
Ölsem de sözümü yemeyeceğim
Terk eyledim sevdaların yurdunu
Aşk ile yansa da dönmeyeceğim

Beni bulamayıp aşkından solsun

Yârini ararken yaşlı gözlerle
Düştüğün hallere gülesin gelir
Hasretle beklerken, solmuş güllerle
Umudun yellere veresin gelir

Sıladan ümitsiz, gurbet gezersin

Akıttın gözyaşım, döndü deryaya
Güldürmedin bir gün, aşk olsun sana.
Sevdanı ektiğim gönül bahçeme,
Verdiğin cefalar gül olsun sana.

Aşk değil, canımı verdim ben sana

Işıklar, ışıklar, ışıklar
Geceyi aydınlatan,
karanlığı boğan ışıklar.
Işıklar altında,
ışıkların boğduğu karanlıklarda
yaşananlar, yaşanamayanlar.

Yüzüne bakacak halin kalmamış
Yıkılmış, virane olmuşsun dünya
Bülbüle verecek gülün kalmamış
Yıkılmış, virane olmuşsun dünya

Nasıl da kıymışlar dala, yaprağa

Dostun arzuhali telinen gelmiş,
Gözündeki yaşlar selinen gelmiş,
Gör ki sitemleri gülünen gelmiş,

Sılada yar ağlar, gülemem artık,
Gayrı buralarda duramam artık.

Acı acı esme rüzgâr
Kıracaksın dallarımı
Demiştim, bir zamanlar…..
………………………………………..
DUYMADIN Kİ

Neler çektiğimi bilemezsin ki,
Sen kendi derdine düşmüşsün gönül.
Gözümdeki yaşı göremezsin ki,
Sen, kendi derdine düşmüşsün, gönül.

Engin ol, Engin’in hallerine bak