Engin Tunca Şiirleri - Şair Engin Tunca

Can cana muhtaçtır fani alemde,
Gönül inceliği gizli kalemde,
Görmek ister canı, gönül sevdiyse,
Neredesin ey canım? Göster yüzünü.

Sevgiyle yücelir canlar gönülde,

Sanmayın ağladım cana gelirken
Güldüm katılarak hana gelirken
Yine güle güle, oynar giderim
Vakit tamam olup cana giderken

Dost bağında bir çiçeğe sokuldum

Seni ilk gördüğüm an,
O çocuksu gülüşünle
O tarifsiz bakışınla
Taht kurmuştun kalbime.
Bir ömür yaşadık sanki seninle
Kırlarda koşuştuk

Gökteki ay, güneş sensin
Sıralanmış yedi renksin
Erişilmez prensessin
Benim güzel, çirkin dostum

Senin nazın bana hazdır

Sus.
Sesini çıkarma sakın
Ürkütme.
Romantik fısıltılar dinliyorum.
Zor alıştılar zaten,
Dalgaların sesine.

Yapayalnız yaşarken ben,
Bir canana meftun oldum.
Dertlerime derman derken,
Seni buldum, seni buldum.

Yıllar yılı boş yaşadım,

Ata’ mızdan emanettir
Seksen yıllık Cumhuriyet
Kazanılmış hürriyettir
Seksen yıllık Cumhuriyet

Anaların, ninelerin

Yaradan aşkına söyleyin canlar
Bir nefes, bir lokma, daha ne gerek
Olmasın savaşlar akmasın kanlar
Bir nefes, bir lokma, daha ne gerek

Kâmil olan bilir, yedidir rengi

Bahar geldi yine, bir hoş bu gönlüm
Aşkların elinden ser hoş bu gönlüm
Hasretin dumanı tüter de tüter
Gurbet ellerinde bir kor bu gönlüm

Umut ki dağlarda karı eritir

Sevmek dedim, gülmek dedim
Neyi sevmek, neye gülmek bilemedim.
İnsan dedim, bir can dedim
Bakındım da göremedim.
Bir ses dedim, nefes dedim
Kulak verdim duyamadım.