Engin Tunca Şiirleri - Şair Engin Tunca

Biz her mevsim göç yaşarız
Gerçek sırra erenleriz
Seferi gönül taşırız
Gerçek sırra erenleriz

Dost için dağlar aşmada

Yetmiyor bir tanem, gücüm yetmiyor
Kadermiş ayrılık, elim ermiyor
Aşk ile güldürmek isterdim seni
Kadermiş ayrılık, elim ermiyor

Yanında olsam, türküler söylesem

Görünmez yollara gönderiyorsun
Olmaz yalanlarla kandırıyorsun
Her zaman her yerde ağlatıyorsun
Sevgi mi seninkisi?

Bakışların artık hayat vermiyor

Eylül de Deniz mi olur? Derseniz,
Tadına doyum olmaz, yaşamak gerek.
Eylül de Denizi gelip görseniz,
Bir daha görmeye kaçamak gerek.

Kızım, Eylül Deniz’ im

Dosttan gelen sitem del eyler beni
Ne etsem eylesem, bilemez oldum
O mahzun halleri lal eyler beni
Ne kursam düşünsem, diyemez oldum.

Aşkının ateşi kor eyler beni

Görmedin sevgilim deli sevdamı
Gönül gözün yokmuş, eyvahlar olsun
Dinlemedin gülüm deli adamı
Yüreğin de boşmuş, eyvahlar olsun

Sevdiğini sandım yazık, aylarca

İsyan etme ey sevgili,
Dünyanın düzeni böyle.
Sus, ağlama ey sevgili,
Sevdanın ezeli böyle.

İntizar var dolu, dolu,

Uyanıyor İstanbul,
Bir sis perdesi altında
Gün doğuyor yavaş, yavaş
Kimine göre ışıltılı
Kimine göre ışıksız
Kimine eğlenceli, kimine hüzünlü

Yine gece, yine yalnız,
Yine hüzün dolu, yine ağlamaklı…
Öylesine çökmüş ki
karanlıkla birlikte hüzün.
Ne tren misali tüten sigaramın,
ne darda kalmışım gibi,

Gelmedi,
Bu gece gelmedi,
Üç oldu, dört oldu gelmedi.
Bekledim, sözüm sözdü
Gözlerim uykusuz, yüreğim közdü
Gelmedi…