Engin Tunca Şiirleri - Şair Engin Tunca

Bir deli oğlan ki, dostlar başına
Güzel çirkin aramaz, dost canlısıdır
Dünyayı sırtlamış çıkmış meydana
Cümle aleme yanar, dert babasıdır

Maddeyi göremez; gözleri var ya,

Seni içtim kadehlerde, dün gece
Deli-dolu, deli-dolu deli kız
Seni çaldım tellerimde, dün gece
Hece-nota, hece-nota, deli kız
Ne tatlıydı bakışların, dün gece
Deli-dolu, deli-dolu deli kız

Yıkılsın dağlar, kayalar
İnsanoğlu düzde gerek
Bize gelsin mor sümbüller
Sarı yaprak güzde gerek.

Yorulamam sözler ile

Dostun hatırını sorayım dedim
Koymuyor gideyim, yollar divane
İki satır mektup yazayım dedim
Sığmıyor zarflara, pullar divane

Medeniyet köyü bulur dediler

Gün de yalan, ay da yalan,
Yalan dolan,
Gün dolana, ay dolana,
Vur üst üste yıl dolana,
Yıl da yalan.
Günlerden, aylardan, yıllardan kalan,

Dedim, güzel sevgi nedir?
Dedi, güzeldir.
Dedim başka, başka?
Dedi, çiçektir.
Dedim daha, daha?
Dedi, tanrıdır.

Yemin ettim, artık sevmeyeceğim
Ölsem de sözümü yemeyeceğim
Terk eyledim sevdaların yurdunu
Aşk ile yansa da dönmeyeceğim

Beni bulamayıp aşkından solsun

Yârini ararken yaşlı gözlerle
Düştüğün hallere gülesin gelir
Hasretle beklerken, solmuş güllerle
Umudun yellere veresin gelir

Sıladan ümitsiz, gurbet gezersin

Akıttın gözyaşım, döndü deryaya
Güldürmedin bir gün, aşk olsun sana.
Sevdanı ektiğim gönül bahçeme,
Verdiğin cefalar gül olsun sana.

Aşk değil, canımı verdim ben sana

Işıklar, ışıklar, ışıklar
Geceyi aydınlatan,
karanlığı boğan ışıklar.
Işıklar altında,
ışıkların boğduğu karanlıklarda
yaşananlar, yaşanamayanlar.