Emsal Toprak Şiirleri - Şair Emsal Toprak

Oralar bizim oyun bahçemizdi
Oniki yaşındaydık hepimiz
Oralar bizim gibi, melek gibi temizdi
Oynarken, korkmuyorduk hiç birimiz

Okula der gibi söylerdik mezara gitiğimizi

Kar yağıyor mezarların üstüne,
İnceden, inceden ve serinceden,
Siliyor ait olan ne varsa düne,
Lakin bir şey kalmış karda önceden,

Ölümü hatırlatıyor, karanlıkta kar,

Işık hüzmesiyle, yağmur sesimle
Dönüp geleceğim seher vaktinde
Küheylanın sırtına binbir isimle
Binip geleceğim seher vaktinde

Boşalıp yer altından fay gibi

Zengin ve Yoksul

Ben çok zengin bir çocuktum
Dünyayı kuşatırdı hayallerim
Bazen kaf dağının tepesinden olurdum
Bütün teçhizatımı kullanan ellerim

Ruhumun dehlizlerinde yanan çerağı,
Sönmeye meyletti gel Ey sevgili!
Tırmandıkça büyüyen,aşılmaz dağı,
Ferhat kudretiyle del Ey sevgili!

Varsın ki! Çok şükür,ben hep beklerim,

Ne oldu? Bitti mi şerefin, şanın,
Hani nerde? Şimdi eşin, aşiyanın,
Geldi mi? Toprağa en güzel yanın,
Demedim mi? Hayal olur geçer gidersin.

Yaşayacaktı bin yıl, sana değmeyen yılan,

Bu gün!
Hava soğuk,
Su bulanık,
Toprak donuk,
Bu mevsim tanıdık.

O, anneli bir annesiz,
Sen, annesiz, anneli,
O,kimseli bir kimsesiz,
Sen, kimsesiz, kimseli.

Sen, babalı bir babasız,

Adam dönüyordu gece köyüne
Gurbeti bitirdi, on sene sonra
Yüzünün derisini verdi soyuna
Gençliğini yitirdi, on sene sonra

Evine gelince oğluna baktı

Anne, dedi çocuk sessiz ve derinden,
Babam ne zaman gelecek, nerede anne,
Annesi bir anda kalktı yerinden
Baban burada yavrum, bak gözlerine

Çocuk dönüp baktı, babasını görmek için