Emsal Toprak Şiirleri - Şair Emsal Toprak

Kimisi doğmadan düştü tuzağa
Kimi doğar doğmaz baktı uzağa
Bir benzemez görünce ölüye, sağa
Müstehzi gülersen beni hatırla

Memleketim!

Mümbit memleketimin toprağından taşından
Kutlu sesler yükselirdi bizim pınarbaşından
Annelerin çiçekleri sulayan göz yaşından
Gökkuşağı renginde ağıtlar gelir

Bilmediklerim...!
Ben kuzenim demeyi sevmem gardaşım
Lügatimde yok ki böyle bir hitap
Bu sözle bir gönüle değmem gardaşım
Dilimde yazılmadı ki böyle bir kitap

BİR BAYRAM HIKÂYESİ...

Memleketten çıkıp gurbete gelmiş
Eski bayramlardan bir bayram olsa
Haykırınca sesi dağları delmiş
Eski bayramlardan bir bayram olsa

Umudum...!
Avcı vurdu, yaranı yine sen sardın
Uçtuğun gökyüzünde bulut parçalı
Gelene, gelmeyene yine sen vardın
Gezdiğin yeryüzünde umut parçalı

BİR OYUNUN ANATOMISI...!

Laf ebesi değildi bizim ebeliğimiz
Ancak saklambaçta ebe olurduk
Saf,temiz, günahsızdı bebeliğimiz
Bir selama bin kere gebe olurduk

Bizim Mahallede Bayram...!

Bayramlaşma başlardı bayramdan önce
Düğün evleri gibi şendi bizim mahalle
Babalar bir ekmeği beş parçaya bölünce
Bereket yağardı yere, esendi bizim mahalle

Bu Bayram...

Hüzün çöktü yurdumun havasına suyuna
Matem düştü köyümün düğününe toyuna
Yeryüzünde Türk'ün her bir boyuna
Öksüz geldi, yetim geldi bu bayram

Çiçekli Konak!

Bir bebek yürüdü kapıyı açtı
Annenin yüzünde çiçekler açtı

Kapısı açılan evin adı konaktı

ÇOCUK...!
Çocuk denilince ürperir içim
Bizimdir, bizdendir hemen her çocuk
En güzel geçimdir çocukla geçim
Seslerin müstesnası sesi gür çocuk