Bir şehirde defalarca tekrarlanır aynı şarkı
Bir muhitin insanları karnaval havasında,
Şimdi misafirperverliğiniz birleştirebilir mi insanları?
Renkler oyalanmış
İşlenmiş bir gülüşe
Bir dünya biçer
Rengi en taze tenden
En güzel gülün rengine
Gidersin,
Bir şiirin orta yerinde
Sonunda, belki de en başında.
Şiirin her yerini
Her zaman aynı süslersin.
Sussam mı, konuşsam mı
Bilemedim.
İçimdekileri nereye çıkartsam,
Şarap kırmızısı.
Avuçlarım, ellerim yanacak
Ellerimi avuç içlerine koysam mı
İsyanlarını duyuyorum.
İsyanlarını bastırıyor ruhum
Kanımı çek damarlarımdan,
Şu nöbet tutan öfkelerimi
Aklımı sivrilten bıçak darbelerini
Devir artık öyle ki bir devir
Ne güneş yetiyor, ne meşale
Ne de aklımdaki fikir,
Karanlık artık öyle ki bir karanlık
Kalmıyor hiçbir şey aydınlatmaya
Artık yıllarca yoksun buralarda
Kendime uzaklaşacak yüzüm
İçinde biraz çizgili bir hüzün,
Kalacaklı göz kenarlarında.
Sensiz bir ömrü devirmek
Bir çocuk çizin şuraya
Alnında dolambaçlı özgürlük mücadelesi
Alnına düşmüş ipekten saç telleri
En son annesinin eli değmiş olmalı kesin,
Bir mücadele çizin şuraya
En çok geceleri yorulur yürek
Sebebini en iyi bekleyen bilir,
Ne varsa sadece akla düşer
Gerisi sonra yürek ile peşinden gelir
ve
Doğuştan alışıktır gözlerim neme
Hiç boşuna sevinme
Sadece sende dökülmedi,
Gelenler.
Sebepler,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!