Emir Kerküklü Şiirleri - Şair Emir Kerküklü

Aldın beni sen içine hapsettin,
Sımsıcak bir his sardı yüreğimi.
En memnun mahkûmiyettir benimki
Aşk dolu bir kalpte boğulmak
Her seferinde yeniden aşık olmak.

~
Sessiz gecelerde yankılanır adın,
Rüzgarla beraber gelir hatıraların.
Arzular pas tutmuş olsa da,
Kalbimde sana dokunurım hala

Kanadın olmak isterdim sevgilim
Seninle beraber uçayım
Acılarına merhem
Yüreğine güç verip
Geride bırakmak isterdim

Yüzünü görür görmez!
Ona açılmak isteyen sözlerim,
Gözlerinin denizinde boğuldu,
Dalgaların derinliğinde battı harflerim.
Yanaklarının iki kıyı arasında bekleyen umutlarım,k
Dudakları karşıdan karşıya geçmek için bir köprüydü

Güneşin ışığı düşerken yere,
Bir çiçek uyanır derin bir sevgiyle.
Tohumundan filizlenen hayat ne güzel,
Rengarenk yapraklarla süslenir her bir dal.

Gözlerimden yankılanan acılar,
Uzaklığın karası kıyısına esen rüyalar,
Sonsuz bir özlemde kaybolan zamanlar.
İçimi saran hislerin o güzel harmanı
Huzurun, neşenin, mutluluğun,
Heyecanın, hırsların, kinin ve nefretin alası.

Hani hayaller kurmuştuk biz en sağlamından, yıkılmaz diyorduk hiçbir fırtınada, sahil kenarı demiştik küçük kırmızı panjurlu yuvada beraber güneşlenecektik geniş bahçesinde. Hani hiçbir yağmuru es geçmeden, sırılsıklam ıslanacaktık el ele kasaba yollarında. Hani beraber gülecek beraber ağlayacaktık hatta beraber mis kokulu yemekler hazırlayacaktık. Hani bende sen, sendeyse sadece ben var olacaktım. Hani beraber yaşayacak beraber yaşlanacaktık. Hani ahirim olacaktın hatta ahiretim!
Hasret bu kadar acıtırmış bu denli yakarmış insanın içini. Çekip gittin hiç sevmemiş gibi bakmadın bir kez olsun ardına, yaktın yıktın tüm hayalleri sadece küllerini bıraktın bana,
Sen gidince daha iyi anladım oysa, bir kelebek ömrü gibiymiş aşk, güzelliği bir ömre sığar ömrü ise kısacık bir günlük kadar...

Koskoca insanlar olduk, uzun yılları geride bıraktık, tüm mevsimlerini yaşadık, ama küçücük kelebeğin kısacık ömrüne sığdırdığı mutluluğu bulamadık.
Belki de bilmedik, mutluluğun sırrını küçücük kanatlarında, uçuşan o renk cümbüşünde, kısa ama yoğun ömründe, kapanmıştı belki de cevap, hayatın gizli planında.
İnsanlar büyüdükçe unuttular, neşenin asıl adını. ama bak, kelebek dururken çiçekte, dans ederken rüzgarla, belki de öğretir bize hala, neşenin kaynağını, büyüklükte değil, küçüklükte saklı bazen huzur anı, koskoca hayatta, kelebek kadar olmak, derin bir mutluluğa sahip olmanın anahtarı.

Gizli bir kara sevdanın ateşiyle kelebeğin dans ettiği gibiyim.
Her an kıvılcımlarında yanarak yok olacak biriyim!
O ateşin ölüm dokunuşuna bağlanımış bir deliyim.

Sanki insanoğlu birçok gözle ağlamak istemiş,
Bunun için de yazmayı keşfetmiş.
Mürekkeple kelimeleri ağlasın diye.
Hüzünü daha derin hissetmek için de birden fazla kalp icat etmek istemiş işte o zaman şiirini yazmış.
Her mısrası birer kanayan kalp olsun diye.
Emir Kerküklü