Bitmeyen Şiir
Sen yazmakla bitmezsin anne!
Suni sevgilerin, yapmacık gülüşlerin,
Seviyorum kelimesinin komikliği,
Seninle yok oluyor anne!
Bizim Eller- Yaylalar
Eşekler önde, üstünde yük
Koyunlar peşinde, çoban arkada
Dağlar soframız, karlar suyumuz
Boş ver be abi!
Olur, be abi!
Dediğin olsun.
Alıp başımızı gidelim.
Gidelim de kime dilenelim.
Bu da Bizim Haberler
Bir kedinin dişi kırılmış
Atlarken duvardan.
Bir hamal parasını alamamış.
Dünyanın en güzel yerine konmuşuz kuş misali
Sen ben yok biz varız hep biz olmalıyız
Musibet gelmeden ders almalıyız
Üç günlük dünya için değer mi hiç?
Yunus ne güzel söylemiş:
AYAK SESLERİ
Karanlık örter mi günahları?
Hiç yerde kalır mı mazlumun ahı.
Karanlık bir gecede,
Kara bir taşın üzerinde,
Aynı Şeyler
Aylardan ağustos tarih on beş,
Günlerden cumartesi.
Henüz gün batmamıştı,
Aynı şeyler bir kez daha yaşanmıştı.
Balsız Arı
Balsız arı, çöldeki serap neyse
İmansız insan da odur.
İyilik kâr etmez olmayınca iman
Başlıksız şiir
Konuşmak, dertleşmek eskisi gibi
Yeniden heyecanlanmak,
Maziye dönmek bazen,
Kim bilir belki de mutlu eder seni.
Batılı (!)
Anadolu’nun dolu dopdolu bir insanı vardı,
Batı’yı taklit etmeden önce.
O dopdolu insanın torunları Batılı oldu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!