Çıkıp gelsen yanıma
Hiç beklemediğim bir an diyemem
Zaman algım kalmadı
Önümü bile göremiyorum
Çıkıp gelsen yanıma
Hiç durmadan susacağım.
Fikirler nerede saklanıyorsunuz
Söylesenize artık yerinizi
Ağzımdan çıkan binbir türlü küfür
Beynim yerle bir olmuş bi enkaza döner
Hava pembeye çalar akşamüstleri karşıyakada
Ve hiç ayıplanmadan eve geri dönemez
Gözlerin açılırsa Ruhunda bırakmaz tek bir his
Katletmek zor bu lanet olası duyguyu
Sorguyu devam ettiriyor hayat
her gün Yeni sorular ,bedenler ruhlar bitap
Sorgulamak için hayatı her gün uyanmak
Her gün yeni bir cevap ve yeni bin soru
Kalkanlarımı indiriyorum ve bu savaşın sonu
Ufuk çizgisinde kimse kalmamış
Tırnaklarımla kazıyorum bu hatıraları
Derinlere inmek mesele ama
Yine de unutmamak için tüm bu çabam
Aç değilim
Geceleri uçuca eklesek
Her gecenin devamı
Günlerdir alışmışım koynunda uyumaya
Kaçar gibi işe gidişlerim dışında
Sana kavuşmak tüm güzel hikayelerin mutlu sonu oluyor
Hani şu sokaktaki süpürülen yapraklar neredeler
Ne değildir bir şiir
Bir ruha mı yazılır
Kaybedilen bir çok şeyin sancısıdır bu
Bir annedir acıyı doğurur
Tüm kemikleri kırılırcasına
Tanrı insanı yarattı
Yaşayarak öğrendiklerim oldu
İnsanların bağrışları arasında
Kaybettiklerim oldu
Biraz çokça
Yoluma devam etmek zorundaydım
Ettim.
Yolları gözlüyorum sessizlikle
Bu yollar bizi bir yerlere götürecek
Sessizlik de mühim
Bir devrimin başlangıcıdır bu.
Kelimeleri anlamlandırmak gerek
Çünkü kelimeler ruhu olmayan bir pinokyo
Bir yalan çalıyor kulağımı
İnanmıyor da değilim
Yalanların ama can alıcı geliyor kulağıma
Suskunluğun adı varmışta haberim yokmuş gibi
Kalabalık sokaklar içinden geçmek için bu yürüyüşün
Ama vazgeçmek var yolun sonunda
Sisli sabahlara kurban ettim ruhumu
Bakire ormanların köşelerine işedim
Bedenimi çalmasın diye toprağın kokusu
Gökyüzüne bakarak ilerledim
Kişiler bireyler toplum ormanın içinde
Hiyerarşi vardı , herkes benden habersiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!