Adını çalar her kapı
Gizli bi bahçe gibisin
Her Araladığımda
Yeni bi sen olursun
Aydınlanırım.
Hatırlamak değil ki seni
Yaşanılan şeyler elimizde değil
Adımı kaderci koydular bu yüzden
Bir çocuğun 3 yaşında hasta düşmesi,
Kardeşimi yolun yarısında kaybetmek
Bu onların tercihi olamazdı
Benim seçtiğim şeyler de değildi
İliklerimden kanlar akıyor sanki
Kahverengi bir toprak rengine çalıyor günbatımı
Ve gördüğüm her kadının
İçine karıştığım bi kaderleri var
Bazılarında kaybolduklarımda
kim doğru oturarak doğru konuşur ki
kader ortağıydık
Kader mahkumuyduk hatta
Acıklı Her şiir bize yazılır sanırdık
İpe sapa gelmez kelimeler eksik olmazdı aramızda
Ve gökyüzümüz yağmurlu günlerde bile maviydi
Senin yanında zamana yenik düşüyor yüreğim
Benim kalbim sende çarpıyor
Binbir parça
Bölünüyorum
Hiç birimiz sensiz yapamıyoruz
Kokundan bahsediyor kimileri
Gülüşünden
Güzel bir gün bitiyor seninle
Nasıl uyuduğumuzdan haberimiz yok
Öyle sarhoşuz yine
Tüm dünyaya karşı bu umursamazlığımız
Seni görmemle başlıyor
Bu evrenden göç edişim.
Nedenlerle doldurdum bu gülüşünü
Nedensiz yere nedenlerle
Bu düşüşüm ilk değil ve görüyorum
Bir adım uzattığını kırdığım dalından
Çiçekleri toplayıp verdin ellerime
Bir kez daha korkaklığıma yenilirim
Sorgusuz suhalsiz
Korkusuzca sevmek seni
Alıp şu gönlümü arafa koymak
Sonsuza kadar sevmek isterim seni
Dilimizden çıkanlar sadece acıtmaz canımızı
Her depremin altından sağ çıkartırsın bizi
Bir huydu saksıya dikilen ve gece vakti
Alkolle yeşeren
Darmadağın eden etrafı ve insanın evi de yıkılır
Böyle anlarda
Halbuki biz senle aynı saksıda çiçekler verdik
Görüp gördüğümüz neydi ki bu kadar çok
Sessizliğinde çocukluğum hapis kalır
Nolursun bir ses ver
Bir ses ver şu gönlüme
Jilet gibi keskin sözlerinle yeterince kanar tüm yaralarım
Senin sessizliğin koca evrende
Tek başına kalmaktan beter bişeyler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!