Milyonlarca ışık
Milyonlarca insan
Sonsuz gökyüzü
Kanatlarına binmek bir kuşun
Ve sonsuzca sevmek
Çünkü sevilmek bir hiç olur
Kalabalığın içindeki
Tek kişilik sonsuzluk koydum adını
Sen kaybolduğum yollarda
Doğru yolum oldun her günbatımında
Mumlar yanıyor
Ben seni izliyorum
Yağmur diniyor biz yola çıktığımızda
Öyle temiz ve paksın ki
Kaza yapıcam korkuyorum
Gözlerimi üzerinden almak
İmkansıza yakın bişeyler
Müzikler çalıyor
Hayır böyle olamaz gidişin
Göz pınarlarım kurur gider
Yapma lütfen
Sen tek kelimeyle anlatılacak biri değilsin
Seni ben yaşadım
Kısacık zamanda
hakikatten bahsederiz
dürüstlükten
zaman ve mekan bükülür
en güzel şeye dönüşür
dürüst ve iyi bir kalp
bir çift gözdür de bu dünyaya açılan.
Kanın yerde kaldı
Bu halsizliğin o yüzden
Çünkü biliyorsun ki
Hayatta tek şansımız değildik
Yüzünün eskidiğini de biliyorum hafızamda
Şiir yazmak
Kıt kanaat geçiriyoruz günleri
Bir boşluk arıyorum arasından geçebileceğim
Kısa bir yol değil aradığım
Aralanmış kapıların arkasından izliyorum seni
Bu bana kendimi kötü hissettirse de
Seni görmek bir günü güzel yapıyor.
Ertelenemeyecek kadar önemlisin
Kalbim ; kalbinde yenilenir
Harman olurum bi buğday tarlasında
Senin gökyüzünü izlemek isterim
Hayır baktığımız aynı gökyüzü değil.
Senin gözlerin daha bi başka.
Bir sonbahar eylülü çıkıp geldin
Hiç yoktan
Daha dünya toz halinde
Benim için.
Öyle bir geldin ki
Bu mevsim hiç değişmesin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!