Yolları gözlüyorum sessizlikle
Bu yollar bizi bir yerlere götürecek
Sessizlik de mühim
Bir devrimin başlangıcıdır bu.
Kelimeleri anlamlandırmak gerek
Çünkü kelimeler ruhu olmayan bir pinokyo
Bir yalan çalıyor kulağımı
İnanmıyor da değilim
Yalanların ama can alıcı geliyor kulağıma
Suskunluğun adı varmışta haberim yokmuş gibi
Kalabalık sokaklar içinden geçmek için bu yürüyüşün
Ama vazgeçmek var yolun sonunda
Sisli sabahlara kurban ettim ruhumu
Bakire ormanların köşelerine işedim
Bedenimi çalmasın diye toprağın kokusu
Gökyüzüne bakarak ilerledim
Kişiler bireyler toplum ormanın içinde
Hiyerarşi vardı , herkes benden habersiz
Günün her saliyesi özleniyorsun
Bulutlar özlüyor seni
Yağmur yağdırıyor
Özleniyorsun işte apaçık
Dibinde olsam yine özleniyorsun
Aramızdaki en uzak mesafe şu gökyüzü
Seni öyle bir yere koyuyorum ki
Ne yakın
Ne uzak.
Mesela biliyorum Halini hatrını soramam Her gün.
Teklif edemem dışarı çıkmak için
Tezat anlamlar barındırıyor
Soysuzluğun ve hiç bir şeyliğin
Hissizliğimi bulaştırdığım
Bu derin anlamı bulana kadar
Ömrüm kısacık bir kum saati
Oysa hep ölecekmişcesine yaşadım
Serbest bırakmak gerekir bazen
Bazen salmak işte herşeyi
Kabullenmek olanı
Ve duygulanıp buna kadeh kaldırmak
Sana dair olan herşey
Bir erdem değil mi zaten
Martılar ne olur
ses çıkarmayın
Uçmak ve poz vermek için yaratıldığınız
aşikar
belki de
Tanrıya yaranmayı bıraktıkları için
Kimiz de bu günün yaklaşacağını biliyorduk
Yaklaştığım için maviyim
Mavi benler
Mavi çiçekler
Mavi kelebekler
Kendimi kandırmıyorum evet hazırım
Siyahın içindeki bir tutam mavilik
Paketin içindeki bi tütün
Rakı şişesinde bir balık
Sabahları hüngür güngür ağlayan bir çocuk
Günü tamamlamaya çalışıyoruz hepimiz
Bir gün daha sensiz geçiyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!