Bu son zamanlar bir hastalığa tutuldum
Aura çökmesi diyor Walter Benjamin
Biz fotoğrafla çok an çaldık hayattan
Ona geri vermedik hiç bir bilincini
Bu yüzden apansız bir şekilde muzdaribim
Hiç bir uzaklık durduramaz beni
Sevdiğin herşey benimde oluyor
Baba oluyorum hayatımda ilk kez
Bir yavru ilk kez yüzümü öpüyor.
Yüzümüzü kızartıyor ara sıra yaşadıklarımız.
Gece 3 ü vurduğunda açlığımız acıya dönüşüyor
En sevdiğin çorbayla başlıyoruz yemeğimize
Bu yanındaykenki hissettiğim sıcaklık
Ve her içime bi nefes çektiğimde aldığım o koku
Sadece bunun için yaratılabilirdi bi insan
Öyle de kıvraksın
bi anda yanımda bitebilirsin
Bu senin kokun neden bu kadar farklı diye soruyorum kendime
Gözlerinden terkediyorum bu şehri
Ve zamansız her gidişim gibi
Şimdi ay ışığı eşlik eder gözyaşlarına
Ağaçlar yaprak döker
Bir kuşun kanadı kırılmıştır
Dudaklarının susuzluğu da işte bu yüzden
Bu sessizlik sarmış karanlığı
Belleğime kazıdığım siyahlık
Sessizliğin kucağında anadan doğma
Ah sen! tüy bitmemiş bir yetim
Şu gülümseyişin sıçrar göz yaşlarıma
Ruhuma nasıl dokunursun böyle
Bilmiyorum Ne yapıcam şimdi
Kimseye yanlış yapmadım ki
Dışarıdan duruyorum efendi
İçimde zaptettiğim bi serseri
Bana veremezsin geri kelimelerimi
Kaybetmekte haklıydım belleğimi
Gezici kuşlar
Vazgeçin artık ekmeğimi çalmaktan
Akşamüstleri cenazeniz sırtlanır
Güneyden geldiğinizi kime sorsanız bilir
Kirli sokakları altını üstüne getirdiniz
Affedersiniz siz kimsiniz?
Midemin bi tık üstü
Bi gıdıklanma oluyor beni öptüğünde
Mumların ışığı yansıyor güzel yüzüne
Avuçlarımdasın
Mest olmamak elde değil
Burnuma gelen bu kokunla
Tanıdıkça küçülen insanlar öğrendim
Nasıl da bu kadar iyi olursunuz
Günler geçer
Haftalar
Gözümde leyla gencerleşirsiniz.
Çeşmenin dalgaları büyür,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!