Yüz yıllık elbiseleri attım
Yüz yıllık
Eskiyen herşeyi
İnsanlar attım hayatımdan
Gülüşü kuğudan bozma insanlar
Kayış bakışlı ve yüreği taş
Arkasından kederlendiğim
Kadeh kaldırdığım bir tek kimseler yok
Çok şükür
Bir kadın var ki birlikte kadehler kaldırdığım
Dudaklarında yaşama sevincini bulduğum
Geceleri sabah ettiğim sevişerek
Ruhumun bir doktora ihtiyacı var
Parçalanıp gitmeden son kez
Elim telefona gidiyor sonunda
Haftalar önce bana gönderilen numaraya
Bir mesaj sallıyorum
Bişeyler var bu kapıyı araladığımda
Bir insanı bir tutam severseniz
Geride bir kırıntı bile kalmaz
Bir insanı sevmek öyle kolay değildir
Bir insanı sevdiniz mi
Hiç bişeyi düşünmezsiniz mesela
Onun dışında
Seni unutmayı düşünmüyorum şimdilik
Her yeni bir gün seninle başlasın
Her yeni bir günü seninle aldatırım nasıl olsa
Sana kanıp gidiyorum.
O pürüzsüz teninde uzanmayı özledim,
Bir de göbeğindeki süt kokusunu.
Yabani bir bitkiydim keşmekeş
Bir ağacın gölgeside eksikti üstelik
Sen geldin ellerinde yarınlar
Gölgen bile güzeldi üstelik
Kiracın oldum günlerce
Günleri bardaktan boşalttın aylara
Sen diye bişey yoktur
Ben diye bişey yoktur
Biz senle bir oluruz anca
Şu mısralar değil sadece
Şu gökyüzünde biz oluruz
Yalnızlığa ikiye bölersin ellerinle
Kokun diyorum
Sanki şu geçtiğimiz ilk bahardı
Dünya batıyor diyorlar
Varsın batsın
İlk kucaklayıp kaçırağım sensin
Nere diye sorma
Her gün güzel başlıyor
Gülümseyerek bak aynalara
Zevk almalı insan insandan
İlham vermeli doğaya
Zaman akıp gitmeli su gibi
Dişlerini fırçalarken saçmalamalı
Sen söylesen ben söyleyemem
Kelimeleri doğrasam diyorum bıçakla
Sana kötü örnek olurdum
Bağırsam deli zannederdin
Elinden tutsam yanlış anlardın
Sen ne yapsan bahane olurdum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!