Yağmur tüm sokaklarla buluşur.
Bu akışkan sevgim sana.
Yapış yapış ve ansızın.
Hafif bi uçurumun kenarındayım
Tek bi lafına bırakacağım kendimi aşağıya
Ve sen geldiğinde
Şu gülüşün hani
Girdiğim her 4 duvar arası yankılanan
İçimdeki tüm kurumuşluğa
Çiçek açtırtıyor
Yeşertmek kolay değildir
Çürümeye yüz tutmuş bir cesedi!
Bana iyi insanlar gerek
Sağıma soluma
Ömürdeki tüm yoluma
Bana iyi insanlar gerek
Senin gibi insanlar
İyiliğe bir ad koymayan
Güneş yüzünü gösterir bana
Yalnızca pazarları
İnsan olduğum aklıma gelir
Bugün benim günümdür
Ve bir gece önceden başlar hazırlığım
Cumartesi en güzel gecedir
Küskün bir çiçek
Almış başını gitmiş
Bir duvarın dibinde
Öyle küskün
Öyle yapayalnız
Gruru harikulade
Küstahlık ve incelik arasında bi trendeyim
Çiçekler yere atılıyor bir bir
Hiç bir çiçek süs olacak kadar değersiz değil
Zamanın önemi kalmaz yanında
Sana baktıkça iyi bişeyler oluyor
Şu harap olmuş yüreğimde
Sen bana hep iyi gelen bişeylerdin
Bense kendini kaybetmiş bi evsiz
Sensiz kalmakla başladı tüm hikayem
Sabah neşesi oluyorsun
Çayın içine iki şeker
Tüm işi gücü bırakmalı
Seni sevmek büyük bir iş tarafımca
Beni bıraksalar şöyle kızıl nehrin kenarına
Uzansam orada karşıma seni koysalar
Karanlığa bir kibrit yakıştır adın
Pencerelerden içeri ışıklar girer
Rahatsız olursun
Perdeler çekilir
Teninin kokusu kaplar tüm odayı
Adım teşir ürünü olmaktan çıkar
Biraz daha bak bana, her günüm bir önceki günden eksiliyor.
Gelecek iyi günler arıyorum ama
Uzanabileceğimden daha uzaktalar
Dört duvar arasında darağacım
Sevdiklerim yanımda
Sevdiğim uzakta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!