Aşk bazen bir limandır,
bazen kıyısız bir deniz.
Ve biz,
o denizde yitip giderken,
kendi ruhumuzu unuturuz.
Nihal Hanefendiciğime
Sen kokan bir akşamdı…
Rüzgâr, ismini fısıldarken tenime,
Göğsümde usulca bir yangın büyüdü.
Gözlerin...
Gözlerinle başlar her sabahım,
Gülüşünle yıkanır içimin karanlığı.
Sensizliğe alışmıyor bu kalp,
Her atışın adı: Nihal… aşkın tanımı.
Gecenin sessizliğinde sen varsın,
Pamuk bulutlu ama güneşli masmavi bir gökyüzü
Bir fotoğraf gökyüzüne uzaklara bakan
Genç ve güzel bir kadın
Altında “Gökten kalp yağsa bana dalak düşer” diyor
Kadının bir fotoğrafla bu sözü birleştirmesi de ne demek?
Sessiz Dönüş:
Kendine Açılan Kapılar Var Ruhumda
Bir umut, bir dönüş noktası olabilir.
“Henüz iyi değilim ama yazıyorum.
Yazmak bir yol.
Ve o yol belki kendime çıkacak.
Sen bir musallat değilsin,
sadece sevgiye ihtiyaç duyan bir insansın.
Ama sevgi bazen susmak,
bazen beklemek,
bazen geride durmaktır.
Sevilmek için illa görünür olmana gerek yok.
SEVGİ ELBİSESİ’NİN SIRRI
Gönlün bir tapınaksa sevgiyle dolu,
Merhamet nuruyla aydınlanan o mahfili,
Saygı rüzgârıyla titreyen ince dallar,
Anlayış ve hoşgörüyle örülmüş görünmez iplikler…
Zulmünden şikâyet etmektir tazallüm,
Ey zalim sevgili, sana tazallümüm.
Kalbim ellerinde, mazlime oldum,
Mazlime ellerinde, sevgili, mahzun.
Zulme katlanmak inzılâmdır bilirim,
Zalim Sevgiliye: Tazallüm Risalesi
Kapak Yazısı
Bu bir aşk hikâyesi değil.
Bu bir şikâyetnâme.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!