Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Yâre Mektuplar – II

Dağ rüzgarları kokunu getirdi bana
Son çiçekler açtı hazan bahçelerinde
Bir bilinmeyende uyanıyorum sabaha isteksiz
Sevdamı anlatmalıyım sana, aşk doğuran iklimleri

Öylesine insafsız, kalpsiz,
Zalimce gelip geçtin ömrümden
Her adımında sevi eriyip aktı gönlümden
Beni bende hapseden buz kesen nefesimde
Aşkına köle etmek isteyen acımasızlığınla
Kalemimin ucunda sözlerimi kana bulayarak

Gitme diyerek ilenen
Bu kaçıncı şiirim sana

Çıktığımız yol bizimdi
Yalnızca senle ben ikimizin
Eksilirim gidersen, biterim

Yargıç

Sert mizaçlı, aykırı, somurtkansın diyorlar.
Sebebim…
Sinsi, karanlık kollarında gecelerin
Görünmez gözyaşları, acılar içinde büyüttüm,

Denizde hırçın beyaz köpüklü dalgalar
Gökyüzünde maviye kara çalmış bulutlar
Güneşin altın ışıklı kollarıyla bağlanmış
Gözyaşları acılarla dolu yoldur yaşamak

Yaşanası Kent Çeşme

Çeşme gözümde, gönlümde yaşanası kent,
Yaz gelince büyük kentler kalabalıklağında,
Yazlıkçıları, tatilcileri, sanat misafirleriyle,
Sıcak yağmurların son damlaları altında,

Yar Neyleyim

Ben beni ezelden beri sen bildim.
Gün, gün eriyen bir cevher gibiyim.
Cefanın bini bin para ömrümce çektim.
Aşksız, meysiz canı neyleyim yar neyleyim!

Ve sözler ete kemiğe bürünmüşse,
Okunmaya değer bulunmuşsa eğer,
Dağınık ve boş sayfalar kucak açar şaire,
Ne zaman böyle düşünmeye yönelsem,
Karalamalar defterimde çoğalıyor şiirler,

“Ayrılıklardır şiirler yazdıran”

Savın ne kadar doğru olsa da,
Ayrılık şiirleri yazma bana bir daha

“Ayrılıklardır şiirler yazdıran”
Savın ne kadar doğru olsa da,
Ayrılık şiirleri yazma bana bir daha
Yeter artık!
Aç bak kitaplarını,