Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Kan kusan geceler ölüm habercileri,
Nefes almak zor yaşamaya güç gerek

Bölük pörçük uykular
Gözlerde uykusuzluğun kanlı izleri
Bilinçaltında kargışlar
Yüz yıl savaşları…
Çeteledir yaşamın adı

Yaşamda Son Diyalog

Göz kapaklarım ağırlaşıyor,
Uyumak istiyorum.
Temiz hava almak istedim,
Pencere açıldı.

Bir kasırga misali esip gürledin
Acısı ne kadar derinde olsa da
Ruhumu, bedenimi peşinden sürükledin
Kahreden mutsuzluğun tutsağı kalakaldım.

Ezilmiş bir yürek sorguluyordu,

Yâre Mektuplar – II

Dağ rüzgarları kokunu getirdi bana
Son çiçekler açtı hazan bahçelerinde
Bir bilinmeyende uyanıyorum sabaha isteksiz
Sevdamı anlatmalıyım sana, aşk doğuran iklimleri

Öylesine insafsız, kalpsiz,
Zalimce gelip geçtin ömrümden
Her adımında sevi eriyip aktı gönlümden
Beni bende hapseden buz kesen nefesimde
Aşkına köle etmek isteyen acımasızlığınla
Kalemimin ucunda sözlerimi kana bulayarak

Gitme diyerek ilenen
Bu kaçıncı şiirim sana

Çıktığımız yol bizimdi
Yalnızca senle ben ikimizin
Eksilirim gidersen, biterim

Yargıç

Sert mizaçlı, aykırı, somurtkansın diyorlar.
Sebebim…
Sinsi, karanlık kollarında gecelerin
Görünmez gözyaşları, acılar içinde büyüttüm,

Denizde hırçın beyaz köpüklü dalgalar
Gökyüzünde maviye kara çalmış bulutlar
Güneşin altın ışıklı kollarıyla bağlanmış
Gözyaşları acılarla dolu yoldur yaşamak

Bu bendeki hiçbir kalıba sığmaz aşırı duygusallık
Seven yüreklerin atışına
Bir köpeciğin hüzünlü bakışına
Hazırım her an volkan gibi patlayıp ağlamaya