Dilek Uluocak Şiirleri - Şair Dilek Uluocak

boylu boyunca uzanmış
vadinin bir tarafında yeşeren gün
bir tarafında titreyen gece
ve çarpar dudaklara korkular

şen kahkahalar yükselir

dalından düştü düşecek yaprağın
korkusuyla titriyor kalbim
nefesim içimde boğuluyor

gece iyiden iyiye çekerken gövdesine siyahı
ay inatla aydınlanıyor

yine yağmur sağanağında ıslanmış şehir
kime ne
kar dolu yağacakmış soğukmuş
puslu ilkindi vakitleri gibiymiş gece
boş ver

yaklaştıkça alev alev yanan
uyur uyanık sevdalarımız
bir an daha olsun
bir an daha fazla
titresin kalplerimiz
bedenlerimiz de bir

gözlerinde ilk gördüğüm bu değildi
böyle değildi yanışlarım

kutsal mabedimin kapısındayım
döküyorum göz yaşlarımı dizlerinin dibine

birazdan dolduracak sokakları
kutsal yemeğin ardından
karınları doymuş
huzur içinde can verecekler şehre
gönül yelkenleri açılmış yolcular

gün doğarken
nasıl da boyuyor kızıla ulaştığı her yeri

ayı gönderirken esrarengiz duvarlar arkasındaki diyarlara
mor bulutlar dolaşıyor göğün maviliklerinde

zaman, çöl rüzgârında savrulan
kızgın kum taneleri gibi yakıyor ellerimi
gözlerim kayıyor uzaklara

alnıma düşmüş güneş
gök solgunluğuyla tepemde

bu alaca
siyahın beyaza doyduğu an
hani dağ başlarında gök
hani küme küme bulutlar
hani çalgı sesleri toprağın

gece ikincil yüzünü gösteriyor çıplak alevde
gölge dolu bardakları buğulandırıyor
bir kefesi kaynayan terazinin çirkin dumanı
belirsiz bir silüetten kaçarcasına
apansız göğe yükseliyor
yeniden dönmek için sırlarıyla