Dilek Uluocak Şiirleri - Şair Dilek Uluocak

gördüğüm düştü senin olduğun
geçtiği yerleri bakırlaştıran bulutlara
kollarında uçuruyordun
vadinin bir başka yakasına
gözlerin gümüştendi

bu yağan yağmur benim için değil
ne damlaların dallardaki telaşı
ne toprağın buram buram kokusu
bacalardan yükselen ateş
bu karanlık
bana değil

kederle yoğur yüreğimi
içimi yıka kederle

sarsılmaz hırçın dağları aştım
baharın o saf el değmemiş
kırılgan kokusunu aldım da geldim

susun gözlerim susun
duyulmasın ağladığınız
feryatlarınız duyulmasın

oysa ki
kim bilsin bir hapistir yaşadığınız

tıpkı bir yara gibi
taze kanı süzülen
tüm bedenim esir aşkına
tüm sancılarım uğruna

karanlık kırılırken çıkmazlara

kutsanmış bu sarışın akşamda
havada ağır bir ritim
suya değiyor çıplak ayaklarım
rüzgâr hızında yol alıyorum günden
selamlıyorum geceyi
başım bulutlara değiyor

arabacının kalın geniş sırtında ürperdi rüzgâr
haydut gözlerin ardına gizlenmiş bakışları
cesaretli çocuksu kendinden emin

ölümüne uzanan yoldaydı genç kadın
becerikli ellerde

yükseliyorum
bacalardan çıkan duman gibi
alacayken ışıkla kaynaştığım
yer ile göğün arasındaki o yere

iyotlu serin bir deniz kıyısı

gece sığındım karanlıga
kehribar bulutlarda soysuz kış
kahır gibi yağmurlar yağıyor üzerime
düşlerde boğuluyorum

göz kapaklarım kapanıyor sonsuzluğa

bu ayrılıkların bir sebebi var
bir sebebi var söylediğimiz her sözün
her halimizin her soluğumuzun bir anlamı
ruhumuzun hatlarını dolduran
aşkımızı ölümsüzleştiren
bir büyüklüğü var