Dilek Uluocak Şiirleri - Şair Dilek Uluocak

hasretin ışıklı koridorlarında yüzüyorum
etrafı sarıyor büyük bir soluk gibi gece
deliyor tel tel aydınlığım
karanlığın boğazında düğümleniyor her bir uç
gözlerimden kan kızılı akıyor bağrına
dağların ardına çekilirken

ben ateşten yaratıldım
keder dolu ateşten
sonraları sevgi karıştı içime
aşkla doldum
onsuz yangınım büyüdü

mümkün müdür
büyütüp ellerimi devleştirerek
sana uzanan şu yolu kavrayıp
en kıvrak yerinden göğsüme doğru
olduğun şehri yanıbaşıma taşımak

yıllanmış içimde şarap gibisin
berrak akıcı duru görünüşün
kırmızılığında şehvetin
öyle lezzetli doyumsuz içimin

her hücremde yalnız sen varsın

dudaklarımda eziyorum zamanı
camlara çarpıp geri geliyor
eriyor dilimin ucunda
kulağımda sesleri
gölgesi düşüyor an’a

müziğin ritmiyle kendilerinden geçerek
rüzgârın eşliğiyle dansa katılıyor
köklerinden kurtulmuş sarı başaklar
kuşlarla birlikte uçuyorlar
ayaklarından taş toprak yağıyor yeryüzüne
neşe saçıyorlar