Dilek Uluocak Şiirleri - Şair Dilek Uluocak

Zaman! Savruldu eteklerden zaman!
Genişleyen hızdan başa dönen zaman!
Aşk, varlığın teninde birleşirmiş oysa
Cömert renklere kavuşan toz
Allah’ın divanında kubbesi en yüksek emirmiş

kader yeniliyor yine kendini
umutları eriterek
hasretleri kovalayan bir akşam üstü
güneşi uçlarında tüketerek

camlarda yansımaları sızı sızı

bir kuş uçuyor gün doğumuna
biri daha biri daha sürü sürü
bütün kuşlar cennette

kanatlarında eriyor gece
kanatlarında son gölgeler

şimdiyse duymak istediğin
aşk nağmeleri
dostluk dolu günlerin peşi sıra gelen
sesimden tadına doyamadığım dediğin

taşınıverdi sevgi bir yerden her yere

şehrin yanıp sönen bakışlarıyla
kılavuz ışığını bekliyorum ümitle
ıssız bir sarı tepenin omuzlarında
gece kuşlarıyla

gözlerimin karasından ufka kadar uzanıyor her yan

ağustosun kurumuş kurutmuş sıcak güneşi
yalarken dağların yamaçlarını
tabiatın canlarını topluyor bir bir

devrini değiştirirken gök kubbede
hıncını alıyor soğuk günlerin

sus
olmasın gidişin
karalar bağlamış özlemli ses tonuyla
kanayan kalbim dudaklarında kalmasın
konuşma

soğuğun sakinleştirdiği yağmur
beyaza dönerken usulca
gece aydınlanır mumun titreyen alevinde
şehrin çıkmaz sokaklarını doldurur rüzgâr
sigaranın ateşini besler gece

ey! dilsiz kör gece
yok mu karanlığını delen aydınlık
seni güne kavuşturacak merhamet nerede

göz yaşların
yıldızlar gibi yağıyor semâdan

yalnızlık ne acı şey
katran karası
ne katlanılmaz
dayanılmaz

buzlu bir yatak bekler her gece