Devrim Tülay Şiirleri - Şair Devrim Tülay

Sözcüklerim çıplak diye ayıplandım. Oysa dünyaya gelişimizde o hal üzreydi. Çıplak ve masum...

…

Ne ilginç varlıklarız ki; cömertliğimizi ispatlarcasına umut dağıtır, aynı rahatlıkla inkar ederiz...

Dağların yamacına çık küçüğüm
Umut topla kucağına
Sarp kayalıklar yıldırmasın seni
Umudu zorda ara...

tüm uyanışlar başıbozuk
sağa sola sataşmakta yüzümün yorgun çizgileri
kimseler bilmez, geceden neler geçer…
ve neler götürür benden
__ göze çarpan, isyanın son perdesi

Sınanmak içindi
Varlığım
Varlığına yandaş

Sükutu bozan cümleydin
Eğreti yazgı

Sen ki, alaca sokaklarında izini kaybettiğim adam
Doğrula beni…
Hangi köşeye düşmüşsen yasını, geceden
Sorgula kendini….

Umut kimsesiz değil, sen ve ben kadar.

Bir yerlerde nefes alıyorsun ya, dünya gülümsüyor bana sırf bu yüzden
Ve beni bana rağmen yok sayabiliyorsun ya, vicdanım gülümsüyor sana sırf bu yüzden
Hala kımıldayamadım evet ve bilesin ki sen vardın sebep... kendimi düşündüm belki de ilk kez ve sonsuz yollara çıkamadım iyileşmeden... kalbim gülümsüyor sana sırf bu yüzden
Dağ, taş, güneş ve ay şavkından suretini seriyorken önüme ve her özleyiş açıyorken yara yüreğimde...
Varlığın gülümsüyor bana en içten.

Şakağına dayanmış acıya, müptelalık var ezelden
Yüzüne yabancı, bakışlarda mahmur bir türkü
Kıskanırdı güller, aslını bulsaydı şuh güzel
Aşkın gözlerinden çalıp gülüşleri, hüzne hapsetmeseydi

Kazanmak sevincin diğer adı, kaybetmek ezeli yazgı

Hep aynı yerden yoklar sızı
Aynılık, bundan böylesi çekilmez
Gönlümün çanları vakitsiz vurur
Ve vakitsiz ayinler gönül susturur…

Kelimeler, kanlı birer cani oluverir ansızın

Aklımı adımlarına eş tutma
Karışır adımların aklıma

Çalıntı hayallerinden soy ruhumu
Yalnızlık, çırılçıplak ağlayabilmek

Denizdim...
Derya oldum...
Yunusa doldum
Yunus güneş dedi...
Güneşle doğdum